Η αναγνώριση των δυνατοτήτων μας, η αλληλεγγύη, η εφευρετικότητα, η σύναψη στενών και ουσιαστικών σχέσεων, η επαφή με την τέχνη και η άσκησή της, η διατήρηση του ερωτισμού, είναι ό,τι έχουμε.
Φαίνεται ότι η κρίση ήρθε για να μείνει και θα μας ακολουθήσει για πολλά χρόνια. Μέσα στην καθημερινότητά μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με σενάρια που συνεχώς ακούμε, μοιραζόμαστε, βιώνουμε, φαντασιωνόμαστε. Κάποια από αυτά τα σενάρια είναι καταστροφολογίας, κάποια ελπιδοφόρα και άλλα βουτηγμένα στην αδιαφορία και την άρνηση.
Αβέβαιο το μέλλον, δύσκολο το παρόν. Αντιμέτωποι με τον πανικό, τον φόβο, το άγχος, την απώλεια. Γεμάτοι με έντονα και πολλές φορές κατακλυσμικά συναισθήματα, καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε σε μια πραγματικότητα που είναι συνεχώς υπό διαμόρφωση. Η ανησυχία απλώνεται συνεχώς σε όλα τα επίπεδα και καθώς ο Σεπτέμβρης μας βρίσκει πιο χαλαρούς από τις καλοκαιρινές διακοπές, σύντομα καλούμαστε να επανέλθουμε στην σκληρή πραγματικότητα και να την αντιμετωπίσουμε, με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί ο κάθε ένας από εμάς. Μια πραγματικότητα που προσπαθούμε να διαπραγματευτούμε και να αντέξουμε με κάθε τρόπο, άλλοτε δημιουργικό και άλλοτε καταστροφικό.
Το πλαίσιο της ψυχοθεραπείας ανέκαθεν έδινε τη δυνατότητα για την αναγνώριση, το μοίρασμα και την αντιμετώπιση, των δύσκολων συναισθημάτων και των αδιέξοδων καταστάσεων της ζωής μας. Είναι ο χώρος που μπορεί το άτομο να νιώσει ασφαλές και να καταπιαστεί με τα συναισθήματα του, με ένα τρόπο που μπορεί να έχει ως στόχο την εξεύρεση των σωστών λύσεων. Η οικονομική κρίση μας κάνει να αναρωτηθούμε και για όλες τις υπόλοιπες κρίσεις που έχουμε υποστεί, αλλά και θα υποστούμε στο μέλλον. Φυσικά, η κρίση δεν είναι μόνο οικονομικής φύσης, άλλα ψυχικής, πνευματικής, ηθικής, κοινωνικοπολιτικής και φυσικά πολιτισμικής.
Είναι γεγονός ότι η διαδικασία της ψυχοθεραπείας από μόνη της αποτελεί μια επιλογή αντίδοτου στην κρίση. Είναι ένας χώρος που προάγει τη σκέψη, την επαφή με την εσωτερική μα και την εξωτερική πραγματικότητα, που υπερασπίζεται τον άνθρωπο σαν ολότητα και που έχει ως έναν από τους κύριους στόχους της την ενοποίηση και όχι τον κατακερματισμό. Η αντίσταση στην αντίληψη ότι είμαστε απόλυτα εξαρτώμενοι από τα οικονομικά μας, αποτελεί εν μέρη την λύση του προβλήματος. Η αναγνώριση των δυνατοτήτων μας, η αλληλεγγύη, η εφευρετικότητα, η σύναψη στενών και ουσιαστικών σχέσεων, η επαφή με την τέχνη και η άσκησή της, η διατήρηση του ερωτισμού, είναι ό,τι έχουμε. Η προάσπιση της αλήθειας μας, ενός αληθινού εαυτού και όχι φτιασιδωμένου, αποπλανημένου και εξουθενωμένου από τις εξωτερικές επιθέσεις, αποτελεί και το κύριο μέλημά μας.
Φυσικά, η αβεβαιότητα για το μέλλον ξυπνάει το φόβο και την οργή, τη διάθεση για καταστροφή, μα και για αναγέννηση και δημιουργικότητα.
Η αναζήτηση λύσεων είναι σημαντική, και πιστεύω ότι και σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να αντεπεξέλθουμε κατανοώντας την βαθιά μας θλίψη, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζοντας τις δεξιότητες μας και τάσσοντας τον εαυτό μας από την πλευρά της ζωής.
-της Νόρας Κοντοστεργίου, B.A., Pg. Dip., M. Clin. Sc
Ψυχολόγου, Ψυχαναλυτικής, Ψυχοθεραπεύτριας
Σχολιάστε το άρθρο