Λιπάσματα – Το χημείο

Βούτυρο, πεπόνια, αγγούρια τουρσί, φιστίκια, ποπ κορν, σπανάκι, ραδίκια, κολοκύθια και κρέας, τα 9 πιο μολυσμένα προϊόντα!!! 

Πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά ηλικίας από ενός έτους έως πέντε λαμβάνουν καθημερινά 15 φυτοφάρμακα διαμέσου των φρούτων και λαχανικών που καταναλώνουν. Πάνω από 600 χιλιάδες από αυτά τα παιδιά τρώνε μια δόση εντομοκτόνου που οι επίσημες κυβερνήσεις θεωρούν μη ασφαλή και 61 χιλιάδες τρώνε τέτοιες δόσεις που υπερβαίνουν τα επίπεδα συγκριτικής μέτρησης. Τα 9 πιο μολυσμένα προϊόντα είναι: βούτυρο, πεπόνια, αγγούρια τουρσί, φιστίκια, ποπκόρν, σπανάκι, ραδίκια, κολοκύθια και κρέας. Μελέτη του αμερικάνικου Geological Survey έδειξε ότι 90% των δειγμάτων του νερού και των ψαριών στα ποτάμια και περίπου το 50% των γεωτρήσεων περιείχαν ένα ή και περισσότερα φυτοφάρμακα.

Ως γνωστό, τα φυτά χρειάζονται θρεπτικά συστατικά όπως διοξείδιο του άνθρακα και νερό για τη φωτοσύνθεση. Επίσης πρωτεΐνες και νουκλεϊκά οξέα. Επιπρόσθετα με τα προϊόντα της φωτοσύνθεσης χρειάζονται κι άλλα θρεπτικά π.χ. άζωτο για τη παρασκευή αμινοξέων. Αν τα φυτά έχουν έλλειψη σε αυτά τα θρεπτικά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, θα επιδείξουν ειδικά συμπτώματα ανεπάρκειας. Τα συμπτώματα έλλειψης θρεπτικών ουσιών εμφανίζονται με διάφορους τρόπους στα φυτά, για παράδειγμα η έλλειψη πρωτεϊνών σταματά την ανάπτυξη και τα φύλλα γίνονται καφέ και ζαρωμένα. Η έλλειψη φωσφορικών πρωτεϊνών, νουκλεϊκών οξέων, ΑΤΡ, δημιουργούν φτωχές ατροφικές ρίζες, παρουσιάζονται κίτρινα σημάδια στα φύλλα. Η έλλειψη ενεργών ενζύμων και καλίου, προκαλεί αφυδάτωση και εμφανίζονται μικρά μοβ φύλλα.

Όλα τα εμπορικά λιπάσματα φτιάχνονται από ανακυκλωμένα επικίνδυνα απόβλητα και περιέχουν πολλές δόσεις τοξικών μετάλλων και χημικών που καταλήγουν στις σοδειές, στους κήπους και στο πιάτο μας. Τα μέταλλα των λιπασμάτων είναι γνωστό ότι είναι ύποπτα για καρκινογενέσεις, για προβλήματα στην ανάπτυξη και την αναπαραγωγή, τοξίνωση του συκωτιού και του αίματος. Για παράδειγμα το βηρύλλιο (beryllium) είναι ύποπτο καρκινογόνο, το χρώμιο και το αρσενικό είναι γνωστό ότι προκαλούν καρκίνο. Το βάριο προκαλεί καταστροφή των νεφρών και των πνευμόνων. Ανακυκλώνοντας επικίνδυνα βιομηχανικά απόβλητα σε λιπάσματα έχουμε οικολογικούς κινδύνους και καταστροφή της ανθρώπινης υγείας, ενώ κινδυνεύει όλη η τροφική αλυσίδα και το οικοσύστημα. Έχουμε μεγάλη κατανάλωση λιπασμάτων, αφού να φανταστείτε ότι χρειάζεται κατά προσέγγιση το 1/3 του κιλού ενός χημικού, φυτοφαρμάκου ή συνθετικού λιπάσματος, για να μεγαλώσει το συμβατικό βαμβάκι που θα φτιάξουμε μόνο ένα T-shirt.

ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ ΤΟΞΙΚΑ Ή ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟΠΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Συγκεκριμένα εννέα μέταλλα είναι γνωστό ή τα υποπτεύονται για πρόκληση καρκίνου, όπως το αρσενικό και ο μόλυβδος. Δέκα μέταλλα όπως ο υδράργυρος οδηγούν σε προβλήματα ανάπτυξης των παιδιών. Τρία από τα εξεταζόμενα μέταλλα, – μόλυβδος, κάδμιο και υδράργυρος- είναι επίμονα bioaccumulative τοξικά (PBTs), δηλαδή παραμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο περιβάλλον -κάποια για πάντα- και συσσωρεύονται στους ιστούς των ανθρώπων και την άγρια φύση, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για την υγεία, ακόμη κι όταν η έκθεση σε αυτά είναι πολύ χαμηλή δόση. Αυτά τα τρία μέταλλα προκαλούν καρκίνο, γενετήσιες ανωμαλίες και προβλήματα αναπαραγωγής. Τα μέταλλα που πιο συχνά συναντάμε να υπερβαίνουν τα επιτρεπόμενα όρια είναι το κάδμιο, το χρώμιο και το βανάδιο.

Κάποια προϊόντα είναι πιθανό να απορροφήσουν κάποιες μη θρεπτικές-τοξικές ουσίες, ενώ κάποια άλλα όχι. Για παράδειγμα, τα φρούτα και τα σιτάρια μπορούν να απορροφήσουν το μόλυβδο, ενώ το μαρούλι, το καλαμπόκι και το σιτάρι μπορούν να απορροφήσουν το κάδμιο από τα χώματα. Αυτό σημαίνει ότι τα τρόφιμα διατρέχουν κίνδυνο μόλυνσης από τις τοξικές ουσίες.

Ανεπαρκές είναι ότι αναγράφεται στις συσκευασίες των λιπασμάτων, καθώς η νομοθεσία επισήμανσης απαιτεί την αναγραφή μόνο των ευεργετικών θρεπτικών ουσιών, όπως του ψευδάργυρου ή του φωσφορικού άλατος. Έτσι τα λιπάσματα πωλούνται άμεσα στο κοινό και τους αγρότες χωρίς τις κατάλληλες προειδοποιήσεις ή πληροφορίες που ενημερώνουν τους καταναλωτές για την παρουσία και την ποσότητα τοξικών μετάλλων.

ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ – Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΛΕΥΡΑ

Τα ορυκτά οργανικά λιπάσματα και τα καθαρά οργανικά εκπλήσσουν ακόμα και τους αντιπάλους τους για τους πολλαπλούς θριάμβους τους στις εφαρμογές τους και την οικολογία. Όταν η καλλιέργεια γίνεται εντατικά με οργανικά λιπάσματα έχουμε μια αποδοτική χρήση των θρεπτικών ουσιών, χωρίς να βλάπτουμε το περιβάλλον, αλλά και τη ποιότητα της παραγωγής. Τα οργανικά λιπάσματα παρασκευάζονται σε εγκαταστάσεις υψηλής τεχνολογίας και από υλικά φυτικής ή ζωικής προέλευσης.

Οι περισσότερες από τις πρώτες ύλες προέρχονται από τη βιομηχανία τροφίμων που είναι μια πραγματική συνεισφορά για το περιβάλλον. Στα οργανικά λιπάσματα έχουμε έντονες συγκεντρώσεις θρεπτικών ουσιών λόγω της διαδικασίας ξήρανσης και αποστείρωσης, ενώ έπειτα τα διάφορα υλικά αναμιγνύονται ομοιογενώς και συντρίβονται σε κόκκους.

Τα εμβολιασμένα ή ζωντανά οργανικά λιπάσματα είναι σε ελπιδοφόρο ανάπτυξη. Μέσω του εμπλουτισμού τους με μικροοργανισμούς έχουμε καλύτερη ποιότητα και μεγαλύτερη αποδοτικότητα, ενώ βελτιώνονται περισσότερο κάθε μέρα. Αυτά τα λιπάσματα δε διαλύονται στο χώμα, αλλά αποσυντίθενται από τους ίδιους τους μικροοργανισμούς. Η διαδικασία αποσύνθεσης διαρκεί αρκετές εβδομάδες ή ακόμη και μήνες και είναι ασφαλής, επειδή δεν υπάρχει συσσώρευση από κάποιο άλας και κανένας κίνδυνος καψίματος ρίζας. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποσύνθεσης απελευθερώνονται χρήσιμες ουσίες όπως ιχνοστοιχεία, βιο-ουσίες, όπως ένζυμα και οξέα. Η παραμονή φυτοχώματος στα πάνω στρώματα του εδάφους βελτιώνει τις εδαφολογικές δομές και ο ανεφοδιασμός με οργανικά λιπάσματα υποκινεί τους χρήσιμους μικροοργανισμούς στο χώμα, οι οποίοι παράγουν θετικές βιο-ουσίες που συμβάλλουν σε μια υγιή φυσική ισορροπία στο χώμα.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ

Οι γενιές επί το πλείστον των 50άρηδων και άνω αγροτών, εμφανίζονται ανεπίδεκτες και αρνητικές σε κάθε άκουσμα μη χρήσης χημικών λιπασμάτων.

Άραγε πόσο μακρύς είναι ο δρόμος που στο τέλος του, θα έχουμε μόνο ενημερωμένους αγρότες; Από που περνά αυτός ο δρόμος; Σίγουρα εκτός από τη νομοθεσία και το οικονομικό κίνητρο, περνά και από τη παιδεία. Τη παιδεία που είναι ανύπαρκτη δε γίνεται κατανοητή, συχνά ακόμα και περιγελάται.