Όλα ξεκίνησαν το 1979 όταν ένας έφηβος 16 ετών έκλαψε πάνω από μερικά νεκρά φίδια που πέθαναν μέσα στη ζέστη, χωρίς ίχνος κάλυψης από τα δέντρα. Ο έφηβος τότε νεαρός Ινδός συγκλονίστηκε τόσο πολύ από το θέαμα των νεκρών κουφαριών των ζώων, που ειδοποίησε την Υπηρεσία Δασών, ρωτώντας αν γίνεται να αυξηθούν τα δέντρα στην περιοχή του. Η Υπηρεσία Δασών απάντησε ότι τίποτα δεν φυτρώνει στην άγονη γενέτειρα του μικρού κοντά στη βόρεια Ινδία στην περιοχή Ασάμ. Αντί γι αυτό, η Υπηρεσία Δασών του είπε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προσπαθήσει να φυτέψει εκεί λίγα μπαμπού.
Ο έφηβος αυτός δεν είναι άλλος από τον Jadav «Molai» Payeng που σήμερα είναι διεθνώς γνωστός για το ότι κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να δημιουργήσει ένα δάσος ολομόναχος. Ο Payeng εγκατέλειψε το σχολείο και το σπίτι του και άρχισε να ζει στο μικρό άλσος από μπαμπού που κατάφερε αρχικά να φτιάξει. Πότιζε, κλάδευε και φρόντιζε τα δέντρα του. Κοντά στα μπαμπού άρχισε να φυτεύει και άλλα είδη. Ο Payeng μετέφερε ακόμα και μυρμήγκια από το χωριό του για την καλύτερη ποιότητα του εδάφους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αξιοθαύμαστο, αυτόνομο οικοσύστημα 1.360 στρεμμάτων, το δάσος Molai, μια μικρή ζούγκλα που φιλοξενεί πουλιά, ελάφια, ρινόκερους, τίγρεις, ελέφαντες και πολλά είδη που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Ίσως ο Payeng να μην έχει διαβάσει όταν ήταν παιδί το δημοφιλές, παιδικό βιβλίο «Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα», του Ζαν Ζιονό, για εκείνον τον ταπεινό, μοναχικό, σοφό βοσκό που φύτευε δέντρα, αλλά έκανε πράξη αυτό που ο συγγραφέας είχε θέσει ως στόχο του: αγάπησε πολύ τα δέντρα και τη φύση.
Σχολιάστε το άρθρο