Ο θυρεοειδής αδένας

Πώς είναι ο θυρεοειδής σας; Δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στην υγεία μας η δυσλειτουργία του; Θα βοηθούσε να γνωρίζουμε μερικά στοιχεία για αυτόν.

Ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να είναι μικρός, αλλά είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αδένες του ενδοκρινικού μας συστήματος. Το βάρος του ανέρχεται μόλις στα 20-30γρ., και βρίσκεται στο μπροστινό κατώτερο μέρος του λαιμού, κάτω από το «μήλο του Αδάμ». Έχει δύο λοβούς που τυλίγονται γύρω από την τραχεία (οι λοβοί του αποτελούνται από πολλά μικρότερα λοβία και αυτά από κυστίδια).

Το ενδοκρινικό σύστημα, όπως και το νευρικό σύστημα, προέκυψαν από την ανάγκη συντονισμού της λειτουργίας των διαφόρων τμημάτων των πολυκύτταρων οργανισμών.

Το ενδοκρινικό σύστημα με τους αδένες του, εκκρίνει τις ορμόνες –που στην ουσία είναι χημικοί αγγελιοφόροι, δηλ. στέλνουν χημικά μηνύματα για το τι πρέπει να κάνουν τα διάφορα όργανα και κύτταρα στην δεδομένη στιγμή, ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού– κατευθείαν στην κυκλοφορία του αίματός μας, συντονίζοντας έτσι την λειτουργία του οργανισμού.

Το ορμονικό σύστημα έχει την ικανότητα αυτορρύθμισης της ορμονικής έκκρισης, με την αλληλοεπίδραση μεταξύ των διαφόρων ορμονών. Υπάρχει δηλαδή ένας ειδικός μηχανισμός «παλίνδρομης δράσης» σε κάθε ορμόνη.

Έτσι, το επίπεδο των θυρεοειδικών ορμονών (Τ3-Τ4) και η σωστή λειτουργία του θυρεοειδούς καθορίζεται από τον υποθάλαμο και την υπόφυση με την έκκριση της υποφυσιακής θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH ). Το δε επίπεδο των θυρεοειδικών ορμονών (Τ3-Τ4) στο αίμα μας επιδρά συνεχώς στην υπόφυση με αποτέλεσμα να καθορίζονται έτσι κάθε στιγμή τα επίπεδα της έκκρισης της (TSH ).

Τα λοβία του θυρεοειδή αποτελούνται από πολλά μικροσκοπικά σφαιρικά κυστίδια που είναι γεμάτα με ένα κολλώδες υγρό που εμπεριέχει τις θυρεοειδικές ορμόνες. Οι ορμόνες αυτές περιέχουν στο μόριό τους ιώδιο υψηλής συγκέντρωσης. Το 80% του ιωδίου του οργανισμού συγκεντρώνεται στον θυρεοειδή και αποτελεί σημαντικό ιχνοστοιχείο για να δομήσει τις ορμόνες του. Ανεπαρκής πρόσληψη στην διατροφή ίσως προκαλέσει διόγκωση του θυρεοειδούς που λέγεται βρογχοκήλη και υποθυρεοειδισμό.

Οι θυρεοειδικές ορμόνες είναι: η Τ4 (θυροξίνη – Τ4, διότι έχει 4 ιόντα ιωδίου στο μόριο της ) και Τ3 (τριιωδοθυρονίνη – Τ3, διότι έχει 3 ιόντα ιωδίου στο μόριο της και παράγεται από την Τ4 με την μετατροπή να λαμβάνει χώρα εκτός θυρεοειδούς). Η T3 είναι η ενεργός μορφή της ορμόνης του θυρεοειδή που εισέρχεται στα κύτταρα. Η Τ4 και τα παράγωγά της δρουν:

– σε όλα τα κύτταρα του σώματός μας, καθορίζοντας την ταχύτητα λειτουργίας των κυττάρων, όπως το γκάζι του αυτοκινήτου καθορίζει την ταχύτητα λειτουργίας της μηχανής του αυτοκινήτου. Δηλαδή, οι θυρεοειδικές ορμόνες καθορίζουν (αυξάνουν όταν είναι πάνω από τα φυσιολογικά ή μειώνουν όταν είναι κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα) το ρυθμό του μεταβολισμού του σώματος, την χημική δραστηριότητα μέσα στα κύτταρα, η οποία παράγει ενέργεια και νέο ιστό (με αυτόν τον τρόπο προωθούν τη φυσιολογική ή μη ανάπτυξη και επιδιόρθωση των ιστών )

– συντηρούν την παραγωγή ενέργειας σε όλους τους ιστούς και τους μυς

– καθορίζουν την θερμοκρασία του σώματος μας

– καθορίζουν τον καρδιακό ρυθμό

– βοηθούν την λειτουργία του συκωτιού στην απομάκρυνση των τριγλυκεριδίων και της κακής χοληστερίνης από την κυκλοφορία καθώς και την αύξηση των επιπέδων της καλής

– επιταχύνουν ή καταστέλλουν: την έκκριση πεπτικών ενζύμων, την μυϊκή δραστηριότητα και μυϊκή συστολή, την λειτουργία του εντέρου και τις κενώσεις , την αύξηση του σακχάρου, προκαλούν ευερεθιστικότητα-ανησυχία ή απάθεια, επιτάχυνση ή καταστολή των διανοητικών λειτουργιών

– έχουν άμεση επίδραση στην φυσιολογική ανάπτυξη του οργανισμού, την ωρίμανση του σκελετού, το βάρος του σώματος, την έμμηνο ρύση, τη σύλληψη και τη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης.

Υψηλό επίπεδο θυρεοειδών ορμονών προκαλεί αυξημένη δραστηριότητα στον οργανισμό, δηλαδή υπερθυρεοειδισμό, ενώ ποσά μικρότερα του φυσιολογικού προκαλούν χαμηλή δραστηριότητα στον οργανισμό, δηλαδή υποθυρεοειδισμό. Ένα αποθεματικό ποσό ορμόνης, που επαρκεί για διάστημα 2-3 μηνών, υφίσταται και διατηρείται κανονικά μέσα στο θυρεοειδή αδένα (αυτό δείχνει πόσο σημαντικές είναι για τον οργανισμό οι ορμόνες του).

Μια ακόμη ορμόνη παράγεται (με τα παραθυλακιώδη κύτταρα) η καλσιτονίνη που σχετίζεται με τον μεταβολισμό του ασβεστίου.

Ποια είναι η σημασία των πλέον γνωστών ορμονικών ή άλλων εξετάσεων

1.Τα επίπεδα της TSH του πλάσματος στον υπερθυρεοειδισμό είναι χαμηλότερα από τα φυσιολογικά, ενώ στον υποθυρεοειδισμό είναι υψηλότερα.

2. Τα επίπεδα Τ3 – Τ4 στον υπερθυρεοειδισμό είναι υψηλότερα από τα φυσιολογικά και στον υποθυρεοειδισμό είναι χαμηλότερα από τα φυσιολογικά.

3. Σπινθηρογράφημα, για να γίνει χορηγείται στον ασθενή ραδιενεργό ιώδιο και οι όγκοι ή όζοι του θυρεοειδούς, εάν υπάρχουν, διακρίνονται σε «θερμούς» ή «ψυχρούς» ανάλογα με το αν εμπλουτίζονται ή όχι με ιώδιο.

4. Διάφορα αντισώματα – Αντιμικροσωμιακά αντισώματα – Αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης δείχνουν την ύπαρξη αυτοάνοσου νοσήματος.

Η φυσιολογική σύνθεση και ο ρυθμός παραγωγής των θυρεοειδών ορμονών εξαρτάται από:

1. την επάρκεια ή μη του ιχνοστοιχείου ιωδίου (βασική πρώτη ύλη) στον οργανισμό μας.

2. την ακεραιότητα των ενδοθυρεοειδικών ενζυμικών συστημάτων, που είναι υπεύθυνα για την ορμονοσύνθεση

3. την υποφυσιακή ορμόνη TSH η οποία διεγείρει την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών

4. έμμεσα από τη στάθμη των θυρεοειδικών ορμονών του αίματος λόγω της παλίνδρομης δράσεως που ασκούν στην TSH

5. της επάρκειας ή μη του αμινοξέος τυροσίνη

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

1. Υπερθυρεοειδισμός και Θυρεοτοξίκωση. Προκαλείται από την περίσσεια των ίδιων των ορμονών και την υπερλειτουργία του θυρεοειδούς.

2. Υποθυρεοειδισμός. Προκαλείται από την έλλειψη των ορμονών και την υπολειτουργία του θυροειδούς.

3. Βρογχοκήλη. Είναι η διάχυτη αύξηση των ορίων του θυρεοειδούς αδένα, που οφείλεται σε παρατεταμένη αύξηση των επιπέδων της TSH και στην έλλειψη ιωδίου.

4. Όζος ή Όζοι του θυρεοειδούς αδένα. Είναι μια εστιακή διόγκωση μιας περιοχής του θυρεοειδούς αδένα λόγω κάποιου καλοήθους ή κακοήθους νεοπλάσματος.

5. Θυρεοειδίτιδες. Είναι φλεγμονώδης διαταραχή της θυρεοειδικής λειτουργίας. Σε αυτές υπάγονται και τα αυτοάνοσα νοσήματα του θυρεοειδούς – η νόσος Graves, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, το πρωτοπαθές μυξοίδημα και η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Χαρακτηρίζονται από την παρουσία αντι-θυρεοειδικών αντισωμάτων.

Υπερθυρεοειδισμός και Θυρεοτοξίκωση

Προκαλείται από τα αυξημένα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα. Είναι συχνότερος στις γυναίκες. Όταν συνδυάζεται με διάχυτη βρογχοκήλη και οφθαλμικές εκδηλώσεις (εξόφθαλμο) ονομάζεται νόσος του Graves-Basedow. Όλος ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί (ύπαρξη αντισώματος που διεγείρει τον υποδοχέα της TSH).

Αιματολογικές εξετάσεις στον υπερθυρεοειδισμό δείχνουν:

Τις τιμές της TSH να είναι χαμηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα.

Τις τιμές της Τ3–Τ4 να είναι υψηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα.

Η Θυρεοτοξίκωση σχετίζεται με την ύπαρξη οζώδους τοξικής βρογχοκήλης. Είναι μια ξαφνική επιδείνωση των συμπτωμάτων που οδηγεί σε πυρετό, ταχυκαρδία ή κολπική μαρμαρυγή και σύγχυση. Απαιτεί επείγουσα ιατρική βοήθεια.

Συμπτώματα σε Υπερθυρεοειδισμό

• Απώλεια βάρους, παρά την όρεξη για φαγητό

• Ταχυκαρδία (αίσθημα παλμών)

• Νευρικότητα – ευερεθιστότητα

• Υπερβολική εφίδρωση

• Κόπωση

• Μυϊκή αδυναμία

• Τρόμος στα χέρια

• Δυσανεξία στη ζέστη

• Διάρροια

• Τριχόπτωση –τα μαλλιά είναι λεπτά, μεταξένια

• Δερματικά προβλήματα

• Διαταραχές στον έμμηνο κύκλο

• Εξόφθαλμος (λαμπερό βλέμμα)

• Βρογχοκήλη (διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα)

Θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται: 1. με τη χορήγηση ειδικών αντιθυρεοειδικών φαρμάκων πχ. μεθιμαζόλη (καταστέλλουν την λειτουργία του και την παραγωγή των ορμονών) ή των β-αναστολέων 2. με τη χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου που έχει την ικανότητα να καταστρέφει μέρος ή όλο τον υπερλειτουργούντα θυρεοειδή και 3. με χειρουργική αφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του θυρεοειδούς (στις δύο τελευταίες περιπτώσεις πιθανώς να χρειάζεται θεραπεία υποκατάστασης που γίνεται με τη χορήγηση των θυρεοειδικών ορμονών υπό μορφή χαπιών από το στόμα ).

Υποθυρεοειδισμός

Στον υποθυρεοειδισμό έχουμε μειωμένη έκκριση θυρεοειδικών ορμονών. Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να είναι πρωτοπαθής, δηλαδή να οφείλεται είτε σε βλάβη του ίδιου του θυρεοειδούς είτε σπανίως δευτεροπαθής να οφείλεται δηλαδή σε βλάβη της υπόφυσης, η οποία όπως έχουμε πει παράγει τη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) που διεγείρει φυσιολογικά το θυρεοειδή για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών, ενώ ο θυρεοειδής σαν όργανο, παραμένει υγιής παρά την υπολειτουργία.

Αίτια πρωτοπαθούς υποθυρεοειδισμού μπορεί να είναι η αγενεσία του θυρεοειδούς που προκαλεί βαρύ υποθυρεοειδισμό από τη γέννηση του παιδιού (τα νεογέννητα ελέγχονται τις πρώτες ημέρες μετά την γέννηση- αν δεν δοθεί στο βρέφος η κατάλληλη ορμόνη προκαλείται σωματική και πνευματική καθυστέρηση του παιδιού). Η ελλιπής πρόσληψη ιωδίου με τις τροφές μας, η καταστροφή του θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο ή η αφαίρεσή του θυρεοειδούς για ιατρικούς λόγους, διάφορες φλεγμονές – θυρεοειδίτιδες (αυτοάνοσες ή μη) που προσβάλλουν το θυρεοειδή, καθώς επίσης και η λήψη μερικών φαρμάκων με παρενέργειες που βλάπτουν το θυρεοειδή. Από τις πιο συχνές αιτίες υποθυρεοειδισμού είναι η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto (αυτοάνοσο νόσημα).

Συμπτώματα σε Υποθυρεοειδισμό

• Καταβολή δυνάμεων, εύκολη κόπωση, υπνηλία

• Βραδυκαρδία

• Ανεξήγητη αύξηση του σωματικού βάρους (5-10 κιλά)

• Μεγάλη ευαισθησία στο κρύο

• Βραχνή φωνή

• Δυσκοιλιότητα

• Αρθρίτιδες

• Οίδημα βλεφάρων

• Ξηρό δέρμα και τρίχες εύθραυστες

• Διαταραχές στην μνήμη

• Διαταραχές στην εμμηνορρυσία (συχνότερη και μεγαλύτερης ποσότητας)

• Διαταραχές γονιμότητας

• Κράμπες

• Βραδυψυχισμός – Κατάθλιψη

Θεραπεία

Η θεραπεία του υποθυρεοειδισμού συνίσταται στη χορήγηση από το στόμα της ορμόνης που λείπει.

Όζος ή Όζοι του θυρεοειδούς αδένα

Είναι μια εστιακή διόγκωση μιας περιοχής του θυρεοειδούς αδένα λόγω κάποιου καλοήθους ή κακοήθους νεοπλάσματος. Διακρίνονται σε «θερμούς» ή «ψυχρούς» ανάλογα με το αν προσλαμβάνουν ή όχι το ιώδιο, δηλαδή να παράγουν ή όχι θυρεοειδείς ορμόνες. Οι «ψυχροί» όζοι είναι οι κύριοι ύποπτοι για καρκίνο σε ποσοστό 10%. Η θεραπεία, εγχείρηση ή παρακολούθηση εκτιμάται από τον γιατρό.

Καρκίνος του Θυρεοειδή

Οι καρκίνοι του θυρεοειδούς αδένα είναι σπάνιοι, και κυμαίνονται γύρω στο 1% όλων των καρκίνων. Η θεραπεία είναι χειρουργική αφαίρεση. Είναι συχνοί σε ασθενείς που έχουν υποστεί ακτινοβολία στον τράχηλο ή την κεφαλή. Ακόμη αυξημένες πιθανότητες υπάρχουν εάν υφίσταται οικογενειακό ιστορικό με ανάλογους καρκίνους. Συνήθως η κλινική εικόνα δεν συνοδεύεται από λειτουργικές διαταραχές. Η διάγνωση γίνεται με σπινθηρογράφημα (ψυχρός συνήθως όζος) , υπερηχογράφημα, και στη συνέχεια με τη βιοψία της βλάβης.

Η σύνδεση της σωστής λειτουργίας ή των παθήσεων του θυρεοειδούς με την διατροφή και την φυσικοπαθητική

Η ποιότητα της διατροφής μας αντανακλάται στην κατάσταση της υγείας του οργανισμού. Έτσι και στις περιπτώσεις προβλημάτων του θυρεοειδούς μπορούμε να βελτιώσουμε την λειτουργία του και ίσως να λύσουμε τα προβλήματα που παρουσιάζει με μία διαφορετική προσέγγιση.

Η βασική αρχή που πρέπει να ακολουθούμαι είναι: να τρώμε απ’ όλα τα είδη των τροφών σε λογικές ποσότητες, η μεσογειακή διατροφή σε γενικές γραμμές είναι ιδανική. Οι υδατάνθρακες, τα λίπη και οι πρωτεΐνες αποτελούν πηγές ενέργειας πρέπει να υπάρχουν καθημερινά σε συγκεκριμένες αναλογίες. Οι υπόλοιπες ουσίες π.χ. ιχνοστοιχεία, βιταμίνες δεν παράγουν ενέργεια, αλλά συμμετέχουν στις διάφορες χημικές διεργασίες του οργανισμού.

Η αιτιολογία των παθήσεων του θυρεοειδούς και του καρκίνου του θυρεοειδούς έχει και διατροφική συνιστώσα. Μπορεί κανείς να προστατευθεί από όλες τις μορφές του καρκίνου του θυρεοειδούς, αν εντάξει στη διατροφή του πολλά φρέσκα φρούτα και λαχανικά και μάλιστα αυτά τα οποία βρίσκονται εν αφθονία στη χώρα μας και αποτελούν μέρος της παραδοσιακής μεσογειακής διατροφής μας.

Το ζητούμενο αποτέλεσμα είναι η σύγχρονη αύξηση όλων των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών στο αίμα για τη μεγιστοποίηση της έκκρισης αναβολικών ορμονών (που αναζωογονούν τον οργανισμό) και την μείωση της έκκρισης καταβολικών ορμονών (που μας αποδομούν).

Μερικές απαραίτητες πληροφορίες για την διατροφή και τα βότανα σε σχέση με τα προβλήματα του θυρεοειδή:

Το Ιώδιο

Σε μερικές περιπτώσεις οι όζοι σχηματίζονται από έλλειψη ιωδίου, που είναι απαραίτητο για την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Το ιώδιο υπάρχει: στα θαλασσινά και ψάρια (μπακαλιάρο, τόνο, ρέγκα, αστακό, οστρακοειδή), στο νερό, σε ορισμένους τύπους φυκιών π.χ. Κελπ. Υπάρχει επίσης στο μαγειρικό ιωδιούχο αλάτι ή το ακατέργαστο θαλασσινό. Η περιεκτικότητα σε ιώδιο των τροφίμων (πράσινα φασολάκια, σόγια) μπορεί να ποικίλει αρκετά εξαρτώμενη από την περιεκτικότητά του εδάφους σε ιώδιο. Προσοχή! Όσοι πάσχουν από υπερθυρεοειδισμό πρέπει να περιορίζουν τη πρόσληψη ιωδίου.

Τα ακόλουθα συστατικά τροφίμων έχουν βρεθεί να συμβάλουν στην απορρόφηση του ιωδίου ή την λειτουργία παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών:

Το Σελήνιο – η ανεπάρκεια σεληνίου μπορεί να εντείνει το αποτέλεσμα της ανεπάρκειας ιωδίου συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία υποθυρεοειδισμού, καθώς και στην εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ένζυμα που απαιτούνται για τη μετατροπή της T4 (θυροξίνης) στη βιολογικά ενεργό ορμόνη του θυρεοειδή, την T3 (τριοδοθυρονίνη) εξαρτώνται από την επάρκεια του σεληνίου. Επίσης είναι ένα ιχνοστοιχείο απαραίτητο γιατί ενσωματώνεται σε πρωτεΐνες, τις σεληνιοπρωτεΐνες, οι οποίες είναι σημαντικές για το αντιοξειδωτικό σύστημα. και βοηθούν στο να αποτραπεί η καταστροφή των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες.

Σημαντικές πηγές σεληνίου: οι φυτικές τροφές αποτελούν την κυριότερη διατροφική πηγή σεληνίου στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Μπορεί να βρεθεί σε προϊόντα κρέατος και θαλασσινά, φιλέτο τόνου, γαρίδες, δημητριακά, φιστίκια, ηλιόσπορο, μπακαλιάρο, ρύζι, καρύδια, αυγά, κοτόπουλο (Η περιεκτικότητα των τροφών σε σελήνιο εξαρτάται από την περιεκτικότητα του εδάφους σε σελήνιο όπου παράγονται τα φυτά ή σιτίζονται τα ζώα).

Βιταμίνη Α και Σίδηρος – οι ανεπάρκειες της βιταμίνης Α ή του σιδήρου μπορούν επίσης να εντείνουν τα αποτελέσματα της ανεπάρκειας ιωδίου. Τα αμινοξέα ενωμένα μεταξύ τους δημιουργούν τις πρωτεΐνες. Η τυροσίνη είναι ένα αμινοξύ που λαμβάνει μέρος στην παραγωγή των ορμονών του θυρεοειδή. Αυξάνει έτσι το επίπεδο του μεταβολισμού και τη θερμοκρασία σώματος επαναφέροντας την στα κανονικά επίπεδα. Είναι επομένως ως διαιτητικό συμπλήρωμα απαραίτητο για την φυσιολογική λειτουργία του θυροειδούς.

Πηγές για την πρόσληψη τυροσίνης είναι: το κρέας, τα γαλακτοκομικά, τα αυγά. Επίσης και τα αμύγδαλα, το αβοκάντο, οι μπανάνες θεωρούνται καλές πηγές αυτής της θρεπτικής ουσίας.

Για τα άτομα με υποθυρεοειδισμό υπάρχουν ορισμένες διαιτητικές συστάσεις οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν θετικά στη νόσο, ενώ άλλες τροφές δρουν αρνητικά στην πάθηση. Τα γεύματα θα πρέπει να είναι πλούσια σε ίνες και χαμηλά σε θερμίδες (λόγω της εύκολης αύξησης του βάρους).

Χρήσιμα είναι: τα βερίκοκα, τα καρότα, η λεκιθίνη των αυγών, ο μαϊντανός, οι πατάτες, τα δαμάσκηνα, οι ακατέργαστοι σπόροι, και τα ανεπεξέργαστα σιτηρά, τα ψάρια, το κοτόπουλο, το γάλα και το τυρί.

Αποφεύγουμε: τα λαχανάκια των Βρυξελλών, το λάχανο, το κατσαρό λάχανο, την μουστάρδα, τα αχλάδια, τα ραδίκια, το σπανάκι. Αυτά τα τρόφιμα καταστέλλουν περαιτέρω τις λειτουργίες του θυρεοειδή. Καλό είναι, επίσης, να αποφεύγεται το φθόριο (συμπεριλαμβανομένου αυτού που βρίσκεται στην οδοντόπαστα και το ύδωρ) και το χλώριο (που βρίσκεται επίσης στο ύδωρ της ύδρευσης και το χρησιμοποιούν για την αποστείρωση του – μπορεί να αφαιρεθούν με την χρήση φίλτρου). Το χλώριο και το φθόριο παρεμβαίνουν στους υποδοχείς του ιωδίου στον θυρεοειδή αδένα με συνέπεια τη μειωμένη ιώδο-παραγωγή ορμονών και μπορεί μαζί με άλλους παράγοντες να συμβάλουν στην υπολειτουργία του αδένα. Καλό είναι ακόμη να προσλαμβάνονται επαρκείς ποσότητες ασβεστίου από τον οργανισμό.

Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να ωφεληθεί επίσης από τα εξής: μία πολυβιταμίνη, την βιταμίνη B2, την βιταμίνη C, το χαλκό, τον ψευδάργυρο. Ο χαλκός απαιτείται στο σχηματισμό της αιμογλοβίνης, των ερυθρών αιμοσφαιρίων ενώ βοηθά στο σχηματισμό της ελαστίνης, καθώς επίσης και του κολλαγόνου – καθιστώντας τον απαραίτητο για τη θεραπεία τραυμάτων. Μια έλλειψη χαλκού μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα. Είναι επίσης απαραίτητος για τη δημιουργία των νευροδιαβιβαστών. Εάν ο χαλκός είναι ανεπαρκής στο σώμα, ο σίδηρος είναι επίσης ανεπαρκής οδηγώντας στην αναιμία, καθώς επίσης και στην οστεοπόρωση και τη δυσλειτουργία θυροειδών αδένων. Ο χαλκός προσλαμβάνεται από τα ανεπεξέργαστα σιτηρά, το συκώτι, τις μελάσες, τα καρύδια, αλλά και το νερό.

Ο ψευδάργυρος είναι ένα σημαντικό ιχνοστοιχείο που βρίσκεται σχεδόν σε κάθε κύτταρο. Συμμετέχει στην δραστηριότητα πολλών ενζύμων, τα οποία είναι ουσίες που προωθούν τις βιοχημικές αντιδράσεις στο ανθρώπινο σώμα. Ο ψευδάργυρος είναι απαραίτητος σε ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, οι πρωτεΐνες ψευδάργυρου ρυθμίζουν την έκφραση των γονιδίων, με τη δράση τους ως παράγοντες μεταγραφής, λαμβάνοντας μέρος στη σύνθεση του DNA.

Ο ψευδάργυρος βρίσκεται στο κρέας, τα πουλερικά, τα ψάρια και τα θαλασσινά (στρείδια), τα δημητριακά, τα καρύδια, τα αυγά, τους σπόρους και τη μαγιά της μπύρας. Η απορρόφηση του ψευδάργυρου ευνοείται από μια διατροφή υψηλή σε ζωική πρωτεΐνη από ότι μια διατροφή πλούσια σε φυτικές πρωτεΐνες. Η βιολογική διαθεσιμότητα ψευδάργυρου (το ποσό του ψευδάργυρου που διατηρείται και χρησιμοποιείται από το σώμα) είναι σχετικά υψηλή στο κρέας, τα αυγά, και τα θαλασσινά λόγω της παρουσίας ορισμένων αμινοξέων (κυστεΐνης και μεθειονίνης) που βελτιώνουν την απορρόφησή του ψευδάργυρου. Ο ψευδάργυρος στα σιτηρά και τις φυτικές πρωτεΐνες είναι λιγότερο βιολογικά διαθέσιμος (τα φυτικά οξέα – μειώνουν την απορρόφηση του ψευδαργύρου).

Η ενζυματική δράση της ζύμης μειώνει το επίπεδο των φυτικών οξέων στα τρόφιμα επομένως, το ψωμί που έχει υπέστη ζύμωση ή το ψωμί με μαγιά, από σιτηρά ολικής αλέσεως έχουν περισσότερο βιολογικά διαθέσιμο ψευδάργυρο. Οι υψηλές δόσεις σιδήρου από συμπληρώματα σιδήρου που λαμβάνονται μαζί με τα συμπληρώματα ψευδάργυρου σε ένα κενό στομάχι μπορούν να εμποδίσουν την απορρόφηση του ψευδάργυρου. Όταν λαμβάνεται με τα τρόφιμα ο σίδηρος, δεν εμφανίζεται να εμποδίζει την απορρόφηση ψευδάργυρου. Υψηλό ποσοστό ασβεστίου στην διατροφή σε συνδυασμό με το φυτικό οξύ μειώνει επίσης την απορρόφηση ψευδάργυρου.

Οι πηγές της Ριβοφλαβίνης (βιτ.Β2), βρίσκονται στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, τα ψάρια, τα όσπρια, τα ανεπεξέργαστα σιτηρά, και το γιαούρτι. Καλές πηγές βιταμίνης C είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, τα μούρα, τα εσπεριδοειδή, ντομάτες, πεπόνια, τα ακτινίδια.

Στην αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού μπορούν να βοηθήσουν τα ακόλουθα: πολυβιταμινούχα σκευάσματα συμπληρωμάτων διατροφής, βιταμίνης C, τα ουσιώδη λιπαρά οξέα, η βιταμίνη Ε, η βιταμίνη B6, η βιταμίνη B1, ή σύμπλεγμα βιταμινών B.

ΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ

• Τα νεογέννητα (τον κάνουν όλα) και όσοι έχουν βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό θυρεοειδοπαθειών.

• Όσοι έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας τους.

• Όσοι πάσχουν από λεύκη, ρευματοειδή αρθρίτιδα, ανεπάρκεια επινεφριδίων.

• Όσοι υποφέρουν από διάφορες αλλεργίες.

• Οι λεχώνες, 1-2 μήνες μετά τον τοκετό.

Πώς αντιμετωπίζει η Φυσικοπαθητική Θεραπευτική τα προβλήματα του Θυρεοειδή;

Τα προβλήματα του θυρεοειδή είναι μέσα στο πλαίσιο της συνολικής αντιμετώπισης των προβλημάτων του οργανισμού. Η ολιστική προσέγγιση αποτελεί τον πυρήνα της φυσικοπαθητικής μεθόδου.

Ο θεραπευτής θα ερευνήσει όλες τις πιθανές αιτίες των συμπτωμάτων όπως επίσης και θα εξετάσει οτιδήποτε μπορεί να έχει επηρεάσει τη λειτουργία του θυρεοειδή.

Πιθανές αιτίες των προβλημάτων του θυρεοειδή μπορεί να είναι:

– Ανισορροπίες στα επίπεδα σακχάρου του αίματος που επηρεάζουν τον μεταβολισμό της ενέργειας.

– Πεπτικές διαταραχές π.χ. ανεπάρκεια ενζύμων που προκαλούν φουσκώματα. Μόρια της τροφής που δεν έχουν πεφθεί μπορεί να περάσουν μέσω του εντέρου στο αίμα και να προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος που επηρεάζουν το θυρεοειδή.

– Μείωση της αποτελεσματικότητας των αποτοξινωτικών διαδικασιών του εντέρου που καταλήγουν σε αύξηση των επιπέδων τοξινών στο σώμα.

– Ανεπάρκειες βιταμινών και ιχνοστοιχείων που χρειάζονται για ένα υγιή λειτουργία του θυρεοειδή.

– Συνεχές στρες και άγχος ή κάποιο ξαφνικό σοκ.

– Μυϊκά προβλήματα και προβλήματα αρθρώσεων του αυχένα και του άνω μέρους της πλάτης που μπορεί να αλληλεπιδρούν με την αιμάτωση, αλλά και τις νευρικές οδούς που καταλήγουν στο θυρεοειδή.

Στην Φυσικοπαθητική Θεραπευτική όλοι είμαστε διαφορετικοί. Η θεραπεία του ατόμου εφαρμόζεται ανάλογα με της ιδιαιτερότητες του. Οι μικρές αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι πολύ σημαντικές για να βελτιώσουμε την λειτουργία του θυρεοειδή αδένα και γενικά όλου του οργανισμού.

Συνοψίζοντας:

● Πηγαίνουμε για ύπνο πριν της 10 το βραδύ

● Βρίσκουμε τρόπους να χειριζόμαστε το άγχος του σημερινού τρόπου ζωής και το συναισθηματικό στρες.

● Εφαρμόζουμε ένα ισορροπημένο, εξατομικευμένο, διατροφικό πρόγραμμα χωρίς προϊόντα σόγιας

● Δεν καπνίζουμε.

Υπάρχουν και συγκεκριμένα βότανα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την βελτίωση της λειτουργίας του θυρεοειδή και γενικά όλου του οργανισμού. Τα βότανα συνταγογραφούνται από τον ιατρό, υστέρα από ειδική εξέταση ανάλογα με την ιδιαιτερότητα του κάθε οργανισμού.

Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα μπορεί να εντοπιστούν με μια προσεκτική εξέταση στα πλαίσια της φυσικοπαθητικής διαγνωστικής. Για την επαλήθευση της αρχικής διάγνωσης, αλλά και για να αποκτήσει για περισσότερες πληροφορίες σε σχέση με το πρόβλημα, ο θεραπευτής μπορεί να ζητήσει από τον ασθενή να κάνει μια σειρά από εξετάσεις που περιλαμβάνουν την ανάλυση πεπτικών ενζύμων, επιπέδου ιχνοστοιχείων αλλά και σακχάρου του αίματος, όπως και εξέταση για πιθανή ύπαρξη καντιντίασης.

*Το Βιοενεργειακό Τεστ συνίσταται για να εξειδικεύσουμε τα ορθομοριακά & φυτοθεραπευτικά συμπληρώματα διατροφής που χρειάζεται ο οργανισμός σε συνδυασμό με το σωστό εξατομικευμένο διατροφικό πρόγραμμα.

-Ματίνα Χρονοπούλου BSc., N.D., Ph.D., Δρ. Φυσικοπαθητικής Θεραπευτικής

-Λιάπης Ιωάννης, Ιατρός, Νευρολόγος, Ψυχίατρος, Βελονιστής

Σημείωση – Παρατήρηση: Τα αναφερόμενα στο άρθρο είναι στοιχεία που αναφέρονται και απορρέουν από την σχετική βιβλιογραφία με σκοπό την ενημέρωση. Κατ’ ουδένα τρόπο αποτελούν συμβουλές ή οδηγίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε θεραπευτική αντιμετώπιση προβλημάτων. Αν έχετε πρόβλημα υγείας παρακαλούμε να συμβουλευθείτε κάποιον ειδικό που θα αναλάβει την θεραπεία του και θα έχει την ευθύνη της θεραπευτικής προσέγγισης.