…Σχετικά με το αβέβαιο μέλλον της Βιολογικής (Οικολογικής, Οργανικής) Γεωργίας, όταν ήδη αμφισβητείται το παρόν της…
Το Πρόβλημα
Τα τελευταία 10 περίπου χρόνια, δεν υπάρχει επιστημονικό συνέδριο για τη Βιολογική Γεωργία και Αγορά στην Ευρώπη και στην Αμερική, που να μην ασχολείται με τη «Συμβατικοποίηση» (Conventionalisation, Conventionalisierung) ως συνοδευτικού φαινόμενου των έντονων, σε μερικές χώρες εκρηκτικών ρυθμών μεγέθυνσης αυτού του προς το παρόν, μικρού τομέα της οικονομίας.
Βέβαια, το πέρα από κάθε προσδοκία bοοm στην αγορά βιολογικών προϊόντων (που υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να δημιουργεί αισιοδοξία) δεν ενθουσιάζει καθόλου. Η δραστική διόγκωση με τα συμπαρομαρτούντα εκφυλιστικά συμπτώματα, αντί για αισιοδοξία, προξενεί στους θιασώτες και υποστηρικτές της ΒΓ(βιολογική γεωργία) σκεπτικισμό και αμφισβήτηση.
Επιπλέον, οργή και απογοήτευση προκαλεί στους διαρκώς ελαττωνόμενους συνειδητοποιημένους βιοπαραγωγούς. Οι τελευταίοι, βλέπουν τον ραγδαία αυξανόμενο αριθμό εισβολέων-επενδυτών από το συμβατικό περίγυρο που… εν ονόματί-της επιδίδονται σε μονοδιάστατους οικονομικούς στόχους. Διερωτώνται δε, πώς επάνω σε ένα τέτοιο παρόν μπορεί να χτιστεί η «Γεωργία του Μέλλοντος» όπως τη φαντάζονταν…
Οι στόχοι των εν λόγω επενδυτών είναι κατά τεκμήριο βραχυπρόθεσμοι, ευκαιριακοί, διαβρωτικοί σε τελευταία ανάλυση… Εκτρέπουν την ΒΓ από τους οικοκοινωνικούς Σκοπούς-Δρόμους για το «άνοιγμα» των οποίων αυτή έκανε την εμφάνιση της (6).
Απέναντι σε αυτές τις δραματικές μεταβολές στο χώρο της ΒΓ & Α (αγορά), οι «συμβατικής» νοοτροπίας (αγρο-)πολιτικοί μένουν άπραγοι, αδιάφοροι, αδύναμοι δίνοντας αν θέλετε και δείγμα γραφής σαφές, για το πώς εννοούν την υλοποίηση των «πρασινισμένων πολιτικών τους προγραμμάτων».
Συνεπώς, ο σχεδιασμός αλλά κυρίως η υλοποίηση της αναγκαίας σήμερα επαναπροσδιοριστικής για την ΒΓ & Α σφαιρικής (αγρο)- πολιτικής εκ μέρους τέτοιων πολιτικών κομμάτων και παρατάξεων φαντάζει τη στιγμή αυτή όνειρο θερινής νυκτός.
Τα σημερινά μέτρα «υπέρ της ανάπτυξης και της προστασίας της ΒΓ» είναι τα γνωστά ξεπερασμένα από τις εξελίξεις, ίδια εδώ και μια σχεδόν 20-ετία όπως:
Η προώθησή της, μέσω πρόσθετων ποσοτικών-απολογιστικών-ισοπεδωτικών-εξαρτησιογόνων, εισοδηματικού-(ανα) διανεμητικού χαρακτήρα, οικονομικών δήθεν-κινήτρων.
Η εμμονή στον ατελέσφορο και διαρκώς στενότερο «ελεγκτικό κορσέ» με σκοπό δήθεν τη «θωράκιση» της αυθεντικότητας και ορθότητας (της ΒΓ).
Και όλα αυτά, όταν ανεμπόδιστες παρεισφρέουν στην Παγκόσμια ΒΓ & Α, τόσο η «ενεργητική» όσο και η «παθητική Συμβατικοποίηση». Ακόμη και στις θεωρούμενες «νεοφώτιστες» στη ΒΓ χώρες του λεγόμενου 3ου Κόσμου, σε όλα τα επίπεδα:
•Στην πρωτογενή φυτική και ζωική βιοπαραγωγή
•Στην μεταποίηση και στις διανομές
•Στην αυξανόμενη άκριτη, σνομπ, ηδονοθηρική και εγωιστική πλέον στάση του imitation-βιο-καταναλωτή απέναντι στην ΒΓ και τα προϊόντα της
•Στις συναφείς δημόσιες υπηρεσίες και άλλως πως σχετιζόμενους φορείς, όπως οργανισμούς πιστοποίησης, συμβούλους ΒΓ, κέντρα ενημέρωσης, με επαγγελματικές ενώσεις, ομάδες παραγωγών…
•Στο επίπεδο, τέλος, της συμβατικής (Αγρο) Πολιτικής, η οποία, παρά τις περί «πρασινισμού» της εξαγγελίες, δείχνει πως δεν μπορεί να προσλάβει την πολιτικότητα της Βιολογικής Γεωργίας, τη σημασία και τις πραγματικά Αναπτυξιακές ανάγκες της. Αδυνατεί ή/και αδιαφορεί να την αξιοποιήσει ως εργαλείο «μετατρεπτικό», εξυγιαντικό, ανακαινιστικό του υφιστάμενου Συνολικού Αγροτροφικού Σύμπλεγματος που ταλανίζεται από πολύμορφη και παθογενή κρίση… Από τη μια η Πολιτική Οικονομία, από την άλλη η συνεχής «αποπολιτικοποίηση» (αν προτιμά κανείς, η εφαρμοζόμενη «πολιτική ελαχίστου»), αντί της αναγκαίας ολιστικής τέτοιας, μορφώνουν μια ΒΓ η οποία αντί να «μετατρέπει, να εξυγιαίνει και αειφοροποιεί,…«μετατρέπεται» η ίδια σε απλή εναλλακτική τεχνική παραγωγής και «νέα αγορά», που με στο όνομα «ΒΙΟ» μπορεί και «πουλάει». Προς το παρόν…!
Ο συντάκτης, σε καμιά περίπτωση δεν προλέγει τέλος της ΒΓ! Δεν βλέπει στα εδώ περιγραφόμενα συμπτώματα Συμβατικοποίησης, ούτε καν την αρχή του τέλους! Πιστεύει ωστόσο, πως αυτά μόνο μέσα από μια σφαιρική, συνεπή και συνεχή πολιτική για την ΒΓ & Α μπορούν να εκριζωθούν. Πρόκειται για φαινόμενα διαβρωτικά, υπαρκτά και στην Ελλάδα, σε μεγάλη έκταση και σε πολλές περιπτώσεις σχεδόν εξόφθαλμα (…το green washing λ.χ.). Τα υπαρκτά αυτά συμπτώματα είναι…«αόρατα», κυρίως επειδή οι ιθύνοντες και οι πολυπληθείς…σηματοδοτούντες καμώνονται «ότι ο βασιλιάς δεν είναι…τσίτσιδος!».
Γεγονότα, τάσεις, εξελίξεις και «…Επιτέλους, χαβιάρι βιολογικό…!»
Με αυτό το ειρωνικό σλόγκαν, μέρος των Μ.Μ.Ε. και της κοινής γνώμης, είχε υποδεχθεί την ανακοίνωση της πολυεθνικής Caviar Creator στις αρχές του 2007, ότι το φθινόπωρο του ίδιου έτους θα κυκλοφορούσε στην γερμανική αγορά το πρώτο «βιολογικό χαβιάρι» από indoor εκτροφή οξύρυγχων σε λεκάνες κλειστής ροής ύδατος.
Η Caviar Creator που εδρεύει στη Νεβάδα των ΗΠΑ και έχει παραρτήματα στη Γερμανία, στη Μάλτα, στο Χονγκ Κονγκ και αλλού, φρόντισε η ίδια να εκπονήσει τα ιδιωτικά της πρότυπα και να αναθέσει σε νεοσύστατο οργανισμό τη βάση αυτών των προτύπων «βιολογικής πιστοποίησης» εκτροφής των οξύρυγχων και των πολύτιμων αυγών τους.
Βέβαια, δεν είναι μόνο το «βιολογικό χαβιάρι» προϊόν της νέο-βιολογικής νοοτροπίας, η οποία διαποτίζει πλέον όλο και περισσότερο τις διαδικασίες παραγωγής, μεταποίησης, μεταφοράς, διανομής, συσκευασίας,…(Σχετική η μεγάλη έρευνα του SPIEGEL για την ΒΓ & Α ήδη το 2007, βλ. (6)
Ισοπεδώνοντας την Αρχή της Περιφερειοποίησης των Αγορών, η Παγκοσμιοποιημένη ΒΓ & Α προσφέρει στα μεγάλα καταναλωτικά κέντρα, πράσινα φασολάκια από την Αίγυπτο, κρεμμυδάκια από την Τασμανία, αγγούρια από την Ουγγαρία, βιο-σιτηρά από την Ρωσία και το Καζακστάν, εξωτικά φρούτα από Κεντρική και Νότιο Αμερική, «ταξιδεμένο» βιολογικό αρνάκι από την Ν. Ζηλανδία κλπ. Το γεγονός, ότι το τελευταίο καταφθάνει στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, έχοντας αφήσει πίσω του περίπου23.000 χιλιομέτρωνcarbon footprint («πατημασιές CO2»), προφανώς αποτελεί «ψύλλο στον κόρφο» τόσο των χονδρεμπόρων προμηθευτών όσο και των υπευθύνων ποιότητας των μεγάλων εκπτωτικών αλυσίδων Σ/Μ (Discounters). Σημασία έχει ότι «…οι καταναλωτές το απαιτούν…»!
Ο καθένας αυτών των γιγάντων του καταναλωτισμού, καταστρώνει και για τα προσεχή χρόνια στρατηγικές διαρκούς μεγιστοποίησης του «κομματιού πίτας» στη Βιολογική Αγορά που συνεχίζει την γρήγορη μεγέθυνσή της ανεξάρτητα με τους ρυθμούς αύξησης στην παραγωγική βάση. Προς το σκοπό αυτό βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση στο λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, θυλάκων φυσικής καλλιέργειας. («Προβιολογικής», όπως χαρακτηρίζεται που ως τέτοια παίρνει άμεσα «την σφραγίδα ΒΙΟ, ECO ή ORGANIC»). Επίσης, πρώτων υλών για την κατασκευή, επίπλων, ενδυμάτων, στρωμάτων, καλυμμάτων κλπ.
Στην Ισπανική Αλμερία, μέσα στην ίδια «συμβατική θάλασσα πλαστικού», «βιολογικά κηπευτικά» παράγονται δίπλα-δίπλα με τα «συμβατικά», με τρόπο που να ικανοποιεί όρους σύμβασης με τους Discounters για τροφοδοσία συνεχή, ομοιόμορφη, εμφανίσιμη, συγκεκριμένου ελάχιστου μεγέθους, ελκυστικά συσκευασμένη κλπ, όπως ακριβώς οι γνωστοί «συμβατικοί ποιοτικοί σταθερότυποι» το απαιτούν. «Τα συμβατικά προϊόντα που ήδη μας δίνετε τα θέλουμε και με βιολογική πιστοποίηση…», είναι η παραγγελία των εκπτωτικών αλυσίδων και των αλυσίδων Σ/Μ προς τους «συμβατικούς» τροφοδότες κηπευτικών, αδιάφορο, πώς οι τελευταίοι θα τα παράγουν…(6). Με σχεδόν ανύπαρκτη «Περίοδο Μετατροπής» και φουλ «υποστήριξη» από μη απαγορευμένες-εισροές, με άλλα λόγια με πλήρως «ευθυγραμμισμένη ΒΓ», οι τροφοδότες μπορούν όπως αποδεικνύεται να ικανοποιούν τις πρόσθετες προδιαγραφές των αλυσίδων Σ/Μ.
Στην Κίνα, «βιολογικά» αυγά και κρέας πουλερικών για τις αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής παράγονται σε γιγαντιαία ενδιαιτήματα υπό συνθήκες που διασπούν κατά πολύ ακόμη και τις «συμβατικές» προδιαγραφές – υψηλή φόρτιση δαπέδου, βεβαρημένη με μικρόβια ατμόσφαιρα και διαρκής χημειοθεραπεία με αντιβιοτικά- (Σ.σ. Σχεδόν ίδιες είναι και οι μεταλλαξιογόνες συνθήκες που ευνόησαν τη δημιουργία του πρόσφατου ιού της γρίπης των πτηνών…).
Τα «οικο-κοινωνικά κριτήρια» και οι σχετικές διατάξεις των προτύπων ποιότητας, όπως ισονομία στην οικονομική μεταχείριση, συνθήκες εργασίας και διαμονής, συμπάθεια προς τον αδύνατο, faire trade κλπ. όταν πρόκειται για μεγιστοποίηση κερδών, δεν έχουν ελπίδα εφαρμογής. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, λοιπόν, τα «βιολογικά» προϊόντα που παράγονται με τέτοιους όρους, «παίρνουν το χαρτί»! Εξάλλου, η υπερ-προσφορά σε πάμφθηνη, μαύρη εργασία από συνωστιζόμενους (και) εκεί Πακιστανούς, Μαροκινούς κλπ. λαθρομετανάστες, ικανοποιεί και την πολύ βασική απαίτηση των εκπτωτικών αλυσίδων για όσο γίνεται χαμηλότερο κόστος παραγωγής (14). Στην γερμανική Βιολογική Γεωργία, εκατοντάδες ανατολικοί αγρεργάτες, κυρίως Ουκρανοί, ευέλικτοι Σρι-Λανκέζοι οδηγοί περονοφόρων στις πολυδαίδαλες εγκαταστάσεις logistics, προσφέρουν τη φθηνή εργασία στους συμβεβλημένους με τα εκπτωτικά Σ/Μ χονδρεμπόρους. Ωστόσο και παρά τις τέτοιου είδους «συμβατικίζουσες» και «νεο-βιολογικές» πρακτικές, παρά το ότι στους πάγκους των υγιεινάδικων, των βιολογικών Σ/Μ και των εκπτωτικών Σ/Μ, ο καταναλωτής σπάνια έως ποτέ βλέπει προϊόντα «μεταβατικού σταδίου»(!), η αναντιστοιχία (η «ψαλίδα» αν προτιμά κανείς) ανάμεσα στη «βιολογικά παραγόμενη» και τη «διακινούμενη πιστοποιημένη ποσότητα βιολογικού προϊόντος», διαρκώς διευρύνεται. Το φαινόμενο εξοργίζει αυτούς που παράγουν πραγματικά βιολογικά, οραματίζονταν και εξακολουθούν να θέλουν μια διαφορετική ΒΓ.
Για εξηγητούς όσο και για ανεξήγητους λόγους, η «απόκλιση» αυτή παραμένει νεφελώδης, απροσδιόριστη, ασύλληπτη από το υπαρκτό ελεγκτικό-πιστοποιητικό σύστημα (17). Έτσι κι αλλιώς, οι παρεκτροπές τις οποίες το τελευταίο εντοπίζει και δημοσιοποιεί, είναι ελάχιστες και φυσικά το διαρκώς διευρυνόμενο «άνοιγμα» δεν θα μπορούσε να αιτιολογηθεί ούτε και με όλες.
Η «βιολογικοποίηση, το πλυντήριο συμβατικών» αλλιώς είναι μεν διεργασία αόρατη, ωστόσο με βάση την εξέλιξη αλληλεξαρτούμενων στατιστικών δεικτών, πέρα από κάθε αμφιβολία, υπαρκτή! Το ίδιο ισχύει και με το φαινόμενο της…εσωτερικής αναβάθμισης (…ή αναβάπτισης), για παράδειγμα της Demeter-οποίησης απλών βιολογικών προϊόντων σε «βιο-δυναμικά».
Τα δεύτερα, ως προερχόμενα από τις θεωρούμενες αυστηρότερες και αξιοπιστότερες παραγωγικές πρακτικές και πιστοποιητικές διαδικασίες των «βιο-δυναμικών παραγωγών», προτιμώνται περισσότερο από τους βιο-καταναλωτές και πωλούνται ακριβότερα…
Υπόθεση «συμβατικών» πλέον η Βιολογική Γεωργία και Αγορά…;
Μακράν και ανέκαθεν η μεγαλύτερη παγκοσμίως καταναλώτρια και εισαγωγέας βιολογικών τροφίμων, η Γερμανία, αποτελεί, μαζί με τις γειτονικές Αυστρία και Ελβετία, θέατρο γεγονότων και βαρόμετρο εξελίξεων που (θα) καθορίζουν το μέλλον τόσο της δικής της ΒΓ & Α όσο και των αντιστοίχων των δεκάδων χωρών που την τροφοδοτούν.
Και βέβαια πουθενά αλλού, όσο στις χώρες αυτές, κοιτίδες εξάλλου των αγροπεριβαλλοντικών κινήσεων από τις αρχές του 20ου αιώνα, δεν υπάρχει σε τέτοιο βαθμό ερευνητικό και εμπειρικοαναλυτικό επιστημονικό ενδιαφέρον που αφορά στον εντοπισμό και διάγνωση των γενεσιουργών αιτιών της προϊούσας «Συμβατικοποίησης» ως της «σκοτεινής πλευράς» της εκρηκτικής μεγέθυνσης της διεθνούς ΒΓ & Α. Και βέβαια εκτός από τις διαγνώσεις, πάντα υπάρχουν και οι προτεινόμενοι από τους επιστήμονες τρόποι θεραπείας που και αυτές σχεδόν ταυτίζονται (7) : Κατά τους ερευνητές (1,2,6,7…), κύριο γενεσιουργό αίτιο του φαινόμενου θεωρείται η ισοπεδωτική διείσδυση της Πολιτικής Οικονομίας σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της ΒΓ & Α. Η αλλοτρίωση της από καθαρά συμβατικής νοοτροπίας agri-eco-businessmen και -women που προσγειώνονται σε αυτήν με σκοπό το άμεσο και εύκολο (υπερ)κέρδος. Η βιομηχανοποίηση, μαζικοποίηση και «ανωνυμοποίηση» της «βιολογικής» παραγωγής ως συνέπεια τεχνολογικά προχωρημένων παραγωγικών επενδύσεων, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Ένα σε τέτοιο βαθμό αποπολιτικοποιημένο και τεχνικοποιημένο περιβάλλον, εγκλωβίζει τη ΒΓ σε φαινόμενα και διαδικασίες που η ίδια κάποτε σφόδρα πολεμούσε και επέκρινε, δηλαδή:
•Στον «ιμπεριαλισμό των Σ/Μ»
•Στη βιομηχανοποίηση, ανωνυμοποίηση της ζωντανής αγροτικής παραγωγής,
•Στην επιστροφή της εξειδίκευσης, της μονοκαλλιεργητικής νοοτροπίας και πρακτικής και συνεπακόλουθης ανάγκης για χημειοθεραπευτικές αγωγές,
•Στην εντατικοποίηση και επιδίωξη γρηγορότερης και «μεγαλύτερης» φυτικής και ζωικής παραγωγής με χρήση εξωτερικών αυξητικών εισροών, σε βάρος της ποικιλότητας, της διευρυμένης αμειψισποράς, της χλωρολίπανσης, της αξιοποίησης των δυνάμεων της Φύσης, της αυτοτροφοδοσίας με ζωοτροφές. Ο νεο-βιο-παραγωγός ξανακαταφεύγει στην παλιά «εύκολη συμβατική λύση» της αγοράς εξωτερικών εισροών, λιπαντικών, φυτοπροστατευτικών, ζωοτροφών, γενετικού υλικού κλπ. «ανοίγοντας» πάλι την «κυκλοφορική» λειτουργία της αγροτικής του εκμετάλλευσης, μέχρι και ολικής της «ευθυγράμμισης» όπως στη χημική-εντατική γεωργία!
•Στην εγκατάλειψη της Αρχής της περιφερειοποίησης και της δημιουργίας τοπικών δικτύων και την προτίμηση προϊόντων που διανύουν χιλιάδες ενεργειοβόρων όσο και ρυπογόνων «τροφο-χιλιομέτρων».
•Στην άνευ όρων προσαρμογή στους ίδιους περί ποιότητας «συμβατικούς σταθερότυπους», δηλ. ομοιομορφία, μεγάλο μέγεθος, χρώμα, πρωιμότητα, κλπ. με την ίδια αντι-οικολογική, συχνά πιο εξεζητημένη και πιο αποβλητογόνα από την αντίστοιχη «συμβατική» συσκευασία κλπ.
Η θεραπεία: Μια νέα αναπροσανατολιστική πολιτική. Η περίπτωση της Ελληνικής Βιολογικής Γεωργίας (ΕΒΓ)
Τηρουμένων των αναλογιών, όλα τα παραπάνω συμπτώματα Συμβατικοποίησης είναι παρόντα και στην Ελληνική Βιολογική Γεωργία (ΕΒΓ), «αόρατα», «ορατά» για όποιον θέλει να τα «δει».
Οι ποικιλοτρόπως εμπλεκόμενοι με την ΕΒΓ θεωρούν την, κατά αυτούς, «ανάπτυξη» υπόθεση «κινήτρων», εννοώντας πάντα τη συνέχιση της ίδιας εξαρτησιογόνας και ισοπεδωτικής (ανα) διανομής πρόσθετων επιδοτήσεων στους εντασσόμενους παραγωγικούς συντελεστές: Δεν ανταμείβεται συνεπώς ο ανθρώπινος παράγοντας για ενέργειες ή παραλείψεις (μη) συμβατές με τις Αρχές και Αξίες της ΒΓ, αλλά τα λιγότερα ή περισσότερα ζώα και στρέμματα κατά είδος που ο πρώην συμβατικός μέσω ενός πιστοποιητικού φορέα αποφασίζει να «βάλει στην ΕΒΓ».
Αναπόφευκτα, με τον τρόπο αυτό ριζώνει η αντίληψη περί μιας ανεπαρκούς «…με εγγενείς αδυναμίες ΒΓ» (κατά τους ιεροφάντες του αγροχημισμού), «προβληματικής» κατά τους προτιθέμενους να ενταχθούν «συμβατικούς» παραγωγούς, αλλά και τους ανεπίδεκτους «Μετατροπής» ήδη ενταγμένους.
Όλοι αυτοί θεωρούν ότι αυτή η «…καλή μεν, αλλά προβληματική βιολογική γεωργία», δεν μπορεί «να σταθεί οικονομικά», δηλαδή χωρίς οι παραγωγοί που την εφαρμόζουν να εισπράττουν οικονομικά αντισταθμίσματα…! Συνεπώς, οι επιδοτήσεις είναι για αυτούς αυτονόητες αποζημιώσεις, «αντιστάθμισμα» εισοδηματικών απωλειών σε σχέση με την πριν την ένταξη εισοδηματική κατάσταση! Λίγο απέχει και η πεποίθηση ότι «…χάρη κάνουμε στην κυβέρνηση που γινόμαστε βιοκαλλιεργητές, και πως μας δίνει τις επιδοτήσεις, γιατί η ΒΓ είναι γεωργία με ρίσκο…».
Επειδή σε κάθε φουρνιά πολιτικών αρμόζουν αγρότες, όπως αυτοί (οι πολιτικοί) τους παιδαγωγούν, αντιλαμβάνεται κανείς την ποιότητα της ελληνικής «εθνικής» (αγρο) πολιτικής (ειδικά σε όλη την μετά την Ένταξη, σχεδόν 30-ετη χρονική περίοδο). Βλέπει την νοοτροπία και το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης που αυτή (η ελληνική «εθνική» (αγρο-)πολιτική) καλλιέργησε, στους τελικά σχεδόν δημοσιουπαλληλοποιημένους Έλληνες Αγρότες, οι οποίοι σκέπτονται όπως σκέπτονται την στιγμή που προέρχονται από μια μονίμως ετερότροφη και εξαρτημένη από συνεχείς εξωτερικές οικονομικές μεταγγίσεις (Συνολική) Ελληνική Γεωργία.
Σε οποιονδήποτε Έλληνα Πολίτη-Καταναλωτή ή Πολιτικό αρμόδιο ή αναρμόδιο, τεθεί το ερώτημα για το «πώς θα μπορούσαν να αναχαιτισθούν τα Συμπτώματα Συμβατικοποίησης στην ΕΒΓ;», η απάντηση του πρώτου δεν θα ήταν άλλη από: «…έλεγχος, έλεγχος, δεν υπάρχει έλεγχος, χρειάζονται μέτρα και έλεγχος περισσότερος και αυστηρότερος…!».
Και η απάντηση του δεύτερου: «…Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις και υποδομές, ώστε οι έλεγχοι (ο έλεγχος του ελέγχου και ο έλεγχος του ελέγχου του ελέγχου) να γίνει πιο αποτελεσματικός….Οι παραβάτες θα τιμωρούνται αυστηρά, παραδειγματικά κλπ.»
Στην πλήρως αποπολιτικοποιημένη και γενικώς ακατάλληλη για μια υγιή ΒΓ περιρέουσα ατμόσφαιρα, το Σύστημα Ελέγχου Πιστοποίησης δεν θα μπορούσε παρά να είναι αυτό που σήμερα είναι, όπως εξάλλου συμφωνούν και όλοι οι αναλυτές του φαινόμενου της Συμβατικοποίησης: Το υφιστάμενο Σύστημα Ελέγχου-Πιστοποίησης, πρωτίστως είναι «θύμα» της τεχνικοποίησης, αυτό-αναφορικός υπηρέτης της Υπαρκτής ΒΓ & Α και μέρος του συγκεκριμένου προβλήματος. Δευτερευόντως, ένας λιγότερο ή περισσότερο (αν)ικανός θεματοφύλακας της αυθεντικότητας της ΒΓ υπό τις επικρατούσες πολιτικές συνθήκες, (συγκρ. (6).
Κίνηση Αγροπεριβαλλοντική με σχεδόν 100-ετή διαδρομή, κατοχυρωμένη θεσμικά εδώ και 20 χρόνια, επίκαιρη όσο ποτέ, αυτοτελής και ολοκληρωμένη (αγρο-)πολιτική πρόταση για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας της Υπαίθρου, η Βιολογική (Οικολογική, Οργανική) Γεωργία έχει πλέον ανάγκη από ανάλογη σφαιρική, συνεπή και συνεχή επαναπροσδιοριστική («εθνική») (αγρο)πολιτική… Πριν να μεταβληθεί η ίδια σε μια δεύτερη, δεξαμενή αγροτροφικών σκανδάλων!
Αυτή η «εθνική» αναπροσανατολιστική πολιτική, οφείλει να προάγει, αλλά και εκ των υστέρων να αξιολογεί βάσει κριτηρίων αειφορικότητας, μετατρεπτικότητας, «εξυγιαντικότητας», «ανθρακουδετερότητας» κλπ. την οικο-κοινωνική της συνεισφορά. Βάσει της συνισταμένης οικο-κοινωνικής συνεισφοράς θα αποδίδεται στους βιο-παραγωγούς η ανταπόδοση-επιβράβευση που τους αναλογεί.
Εξ ορισμού η παρουσία της ΒΓ, έχει τότε μόνο νόημα, όταν αυτή εκλαμβάνεται αλλά και λειτουργεί ως Μεγαδείκτης Αειφορίας της Συνολικής Γεωργίας. Όταν λόγω της υπεροχής της ως Συστήματος Μετατρεπτικού (όχι διαχειριστικού!) μπορεί και λειτουργεί ως «Μέτρο Αειφορικότητας» για κάθε άλλη μέθοδο παραγωγής αγροτικών προϊόντων και ειδών διατροφής.
Κατά τα άλλα, το ποια θα μπορούσαν να είναι τα θεσπιστέα και αξιολογικά κριτήρια αειφορικότητας ομολογουμένως πρόκειται για καθαυτό μεγάλο πρόβλημα, πρωτίστως πολιτικό και στη συνέχεια τεχνικό!
Βιβλιογραφία
1)Ruth Kratochvil & Heidrun Leitner. The “Trap of Conventionalisation”: Organic Farming between Vision and Reality… Paper of Working Group 5 at the XXI Congress of the ESRS 22-27 August, 2005 Keszthely, Hungary http://www. boku.ac.at /fileadmin/_/PFBioLandwirtschaft/pubs/Sozokon/2005_Leitner_ESRS.pdf/ ?=c
2)Bio-Ethische Discusion der Konventionalisieung des Φkolnadbaus, www.agrar.uniίkassel.de-bde
3)Badgley Cathrine et al.: Can organic agriculture feed the world? In Renewable Agriculture and Food Systems, τευχ. 22(2007) σελ.80-85
4)Julie Guthman The Trouble with ‘Organic Lite’ in California: a Rejoinder to the ‘Conventionalisation’ Debate ιn Sociologia Ruralis Volume 44 Issue 3, Pages 301 316
5)Darnhofer, Ika. (2006). Organic farming between professionalisation and conventionalisation. The need for a more discerning view of farmer practices. Proceedings of the European Joint Organic Congress “Organic Farming and European Rural Development”, held 30-31 May in Odense, Denmark, pp. 156-157.
6)Bonstein,J. et.al.: Alles Bio oder was…? Περιοδικό SPIEGEL τεύχος 03- 09-07 σελ. 24-36
7)Lidenhal T.,Bartel-Kratochvil R.,Darnhofer I ,…:Konventionalisierung, die Schattenseite des Bio-Booms(Bio-Boom-bartel-lindenhal pdf-)
8) Mit Φkologischer Landwirtschaft gegen den Hunger, στο: Aus Politik und Zeitgeschichte, ένθετο της εφημερίδας του γερμ. Κοινοβουλίου Das Parlament τεύχος 6-7/ 2009
9)Darnhofer, Ika. (2005). Organic farming and rural development: Some evidence from Austria. Sociologia Ruralis 45(4): 308-323.
10)Darnhofer, Ika., W. Schneeberger and B. Freyer (2005). Converting or not converting to organic farming in Austria: Farmer types and their rationale. Agriculture and Human Values 22(1): 39-52. Agriculture and Human Values 22(1): 39-52.
11)Lockie, Stewart & Halpin, Darren The ‘Conventionalisation’ Thesis Reconsidered: Structural and Ideological Transformation of Australian Organic Agriculture in: Sociologia Ruralis, Volume 45, Number 4, October 2005 , pp. 284-307
13)Clark, N. Cloke, P. Barnett, C. Mallpas, A. : The spaces and ethics of organic food, http://eprints.soton.ac.uk/55449/
14) Neunteufel, MG (2000): Nachhaltige Landwirtschaft von der Theorie zur Praxis. In: HΔRDTLEIN, M., KALTSCHMITT, M., LEWANDOWSKI, I. & H. WURL (Hrsg.): Nachhaltigkeit in der Landwirtschaft: Landwirtschaft im Spannungsfeld zwischen Φkologie, Φkonomie und Sozialwissenschaften. Initiativen zum Umweltschutz, Bd. 15. Schmidt Verlag, Berlin, 301-322.
15)Gibt es klare Kriterien fόr den Φkolanbau? Φkologie & Lanbau τευχος 114(4) 2007, σλ., 26-27.
16)Nigg, D. & M. Schrermer (2005): Von der Vision zur Richtlinie. Konventionalisierung und Instrumentalisierung des Biologischen Landbaus in Φsterreich. In: Groier, M. & M. Schermer (Hrsg.): Bio-Landbau in Φsterreich im internationalen Kontext. Band 2: Zwischen Professionalisierung Konventionalisierung. Forschungsbericht Nr. 55, Bundesanstalt fόr Bergbauernfragen, Wien, 105 119.
17) Der Fall Roberts, περιοδικό ”BIOLAND” τεύχος 03/09 σελ. 5. Επίσης : Unerlaubtes Futter. Επίσης BIOLAND kόndigt Rober Bio-Geflόgel WWW.naturkost.de
18) Alles BIO oder was?, Der Betrug mit falschen Bioprodukten. WWW.Taz.de
19)Bio Boom Lifestyle concerns Change Food Market in Germany. WWW.gtai.com
19) Geht der BIOBOOM zu Lasten der Qualitδt. www. Sόddeutsche.de
20) DISCOUNTER: Wie BIO und Billig zusammenpassen DIE WELT, 07-07-09 WWW.gourmet-report.de
-Γράφει ο Κώστας Ιγνατιάδης, διευθυντής της «ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ»(EL-02-BIO), Αλεξάνδρεια Ημαθίας, τηλ. 23330 24440
Σχολιάστε το άρθρο