Ιδιαίτερα χαρίσματα
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε πολλά χαρίσματα. Κάποια από αυτά είναι εύκολο να τα δει κάποιος, να τ’ αναγνωρίσει και κάποια είναι κρυμμένα και δύσκολο να εντοπιστούν, όχι μόνο από τους ανθρώπους γύρω μας, αλλά και από το ίδιο το άτομο.
Αυτό συμβαίνει, είτε γιατί είναι εσωτερικά-πνευματικά χαρίσματα που δεν αποκαλύπτονται εύκολα, είτε γιατί είναι δεξιότητες ή εξωτερικά προσόντα που δεν έχουν αναπτυχθεί από το άτομο και περιμένουν να εμφανιστούν. Όμως αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι όλοι μας έχουμε χαρίσματα και επαφίεται σε μας να τα ανακαλύψουμε και να αισθανθούμε όμορφα γι αυτά. Φυσικά, υπάρχει και το θέμα της επιβράβευσης-αναγνώρισης των προσόντων που έχει ο καθένας πρώτα από τον ίδιο του τον εαυτό και μετά από τους άλλους.
Στο βιβλίο με τίτλο «Το μήνυμα», παρουσιάζεται μια φυλή Αβοριγίνων, ιθαγενών της Αυστραλίας που αυτοαποκαλούνται «οι πραγματικοί άνθρωποι» οι οποίοι ζουν περιπλανώμενοι στην πολύ δύσκολη ενδοχώρα της Αυστραλίας, που είναι ουσιαστικά έρημος. Κάθε βράδυ, αφού είχαν καταφέρει να επιβιώσουν εκτιθέμενοι σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες, κάθονταν όλοι μαζί και έπειτα παρουσίαζε ένας – ένας ακόμα και το πιο απλό πράγμα που μπορούσε να είχε συνεισφέρει στη φυλή. Όλοι του έλεγαν πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχε κάνει για τη φυλή και αυτός έπαιρνε ένα αίσθημα πληρότητας και απόλυτης χρησιμότητας σε αντίθεση με τη δική μας κοινωνία που για να ακούσει κάποιος ένα «μπράβο» πρέπει να καταφέρει κάτι το εκπληκτικά τεράστιο (τεράστιο σύμφωνα με τα μέτρα της κοινωνίας μας). Θαρρείς και όλα αυτά που προσφέρει στον εαυτό του και στην κοινωνία ο καθένας μας καθημερινά δεν είναι εκ-πληκτικά και πανέμορφα.
Αντιλήψεις
Εκτός, όμως, από υπέροχα προσόντα έχουμε και εξίσου μεγάλα ελαττώματα. Κατά την άποψή μου το μεγαλύτερο από τα ελαττώματα που μπορεί να εμφανίσει κάποιος, που έχει όμως άμεση επίπτωση στον εαυτό μας, με το να μας εμποδίζει από το να ζήσουμε ισορροπημένα, είναι ότι έχουμε διαμορφωμένες αντιλήψεις σχεδόν για όλα τα θέματα πρακτικά ή θεωρητικά. Έχουμε δη-λαδή παγιώσει μέσα στο μυαλό μας κάποια «πιστεύω» και τα τοποθετούμε μπροστά από το καθετί που μας παρουσιάζεται.
Έτσι, όταν σκεφτόμαστε πάνω σε ένα θέμα οι αντιλήψεις, μας σταματάνε και μας οδηγούν σε εντελώς διαφορετικές κατανοήσεις, πολλές φορές εντελώς άσχετες με το θέμα που ερευνούμε. Είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν οι παγιωμένες αντιλήψεις μας, έτσι ώστε να απελευθερωθούμε από αυτές και να έχουμε μια καθαρή και αντικειμενική σκέψη.
Οι αντιλήψεις μας έχουν διαμορφωθεί από διάφορους παράγοντες, που μπορεί να είναι και θεωρίες ή φιλοσοφίες που έχουμε διαβάσει ή έχουμε ακούσει. Στην απλούστερη τους μορφή προκύπτουν μέσω των προλήψεων προκαταλήψεων, δεισιδαιμονιών.
Όλα αυτά τα αναφέρω, γιατί θέλω να προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε και να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν πιο καθαρά το παρακάτω συμβάν και να δούμε τις προεκτάσεις του στην καθημερινή μας ζωή.
Ρύπανση
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε με αγωνία αυτό που συνέβη στην Ιαπωνία και τη ρύπανση που εξαπλώνεται και που προκλήθηκε από τη διαρροή των ραδιενεργών υλικών ύστερα από το σεισμό-τσουνάμι.
Έντονες συζητήσεις γίνονται γι αυτά που θα υποστούν, όχι μόνο οι σύγχρονοι Ιάπωνες και οι επόμενες γενιές, αλλά και οι κοντινότεροι γείτονες και ίσως όλος ο πλανήτης. Ακόμα και εδώ στην Ελλάδα φοβόμαστε για την υγεία μας και για τα όσα μπορεί να προκαλέσει αυτή η καταστροφή, αν και υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για εμάς. Φυσικά, δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο το δικό μας «σπιτάκι». Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο.
Κάτι που σίγουρα συμβαίνει μέσα από τις δύσκολες αυτές καταστάσεις είναι ότι παρακινούμαστε να σκεφτούμε και να ερευνήσουμε τί πραγματικά συμβαίνει συνολικά και σε πολλούς και διάφορους τομείς, υλικούς-πνευματικούς.
Πρόσφατα, σε ένα βιβλίο που διάβασα με τίτλο «Αντι-cancer», ανακάλυψα κάτι που το γνώριζα και το είχα διαβάσει στο παρελθόν σε πολλά βιβλία. Σ’ αυτό το βιβλίο είναι συγκεντρωμένο όλο το υλικό επιστημονικά τεκμηριωμένο που δύναται να συγκεντρωθεί.
Προσωπικά, αυτό που πραγματεύεται το βιβλίο -αλλά και από όσο γνωρίζω και από πολλούς άλλους- έχει διαμορφώσει και καθορίσει όλη μας τη ζωή. Αυτό το κάτι είναι ότι οι τροφές που καταναλώνουμε, τα καλλυντικά που χρησιμοποιούμε, τα απορρυπαντικά που πλένουμε και πολλά άλλα, που αποτελούνται, παρασκευάζονται και συσκευάζονται με υλικά, χημικές ενώσεις και ουσίες, που αποδεδειγμένα πλέον μας ασθενούν και πολλές φορές σοβαρά. Κατά καιρούς με έχει απασχολήσει το πως θα μπορούσα να τρέφομαι, να πλένομαι και να ζω με όσο το δυνατόν πιο «καθαρά» προϊόντα.
Στο βιβλίο, ο συγγραφέας μιλάει ύστερα από την προσωπική του εμπειρία-περιπέτεια για τον καρκίνο σε διάφορες μορφές του, όπως και άλλες ασθένειες που προκαλούνται από έμμεσα, αλλά και άμεσα από αυτές τις χρήσεις προϊόντων με αυτά τα συστατικά.
Η ρύπανση που προκαλείται από τη ραδιενέργεια είναι γεγονός και το πώς θα το αντιμετωπίσουμε είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα. Αλλά αυτό που κυρίως πρέπει να δούμε είναι ο τρόπος που έχουμε επιλέξει να ζούμε, να τρεφόμαστε και να λειτουργούμε. Γιατί τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν συνολικά. Κανένας δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος για το τί παράγεται και πώς. Πρέπει όσο γίνεται να αναλάβουμε εμείς τη μοίρα μας και την ευθύνη για τη ζωή μας.
Πρώτο μας μέλημα είναι να γίνουμε συνειδητοί καταναλωτές, ψάχνοντας πάντα τα συστατικά του περιεχομένου και των συσκευασιών. Πολύ σημαντικό είναι να στοχεύσουμε στην αυτάρκεια και στην ανεξάρτητη σκέψη. Πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε άλλους σαν να είναι κάποιοι ξένοι από εμάς που κατοικούν κάπου αλλού… Οι άλλοι είμαστε εμείς!
Η ρύπανση είναι εδώ και χρόνια εντόνως παρούσα, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Και νομίζουμε ότι όποιοι ζουν στα χωριά είναι ασφαλείς, επειδή εκεί δεν υπάρχει έντονη ατμοσφαιρική ρύπανση. Όμως, τα ίδια πράγματα καταναλώνουμε και στα χωριά και στις πόλεις. Μπορεί να αισθανόμαστε λιγότερο εκτεθειμένοι από τους Ιάπωνες στη ρύπανση, αλλά αυτό νομίζω πως δεν ισχύει.
Καθώς πολιορκούμαστε από όλα αυτά, στο βιβλίο που ανάφερα προτείνονται κάποια εξίσου βοηθητικά εργαλεία με τη διατροφή, που μπορούν να οδηγήσουν στην ουσιαστική ενδυνάμωση του εαυτού μας και θωράκισή του. Αυτά που προτείνονται και που έχουν εμπεριστατωθεί από επιστημονικές έρευνες, είναι η σωματική άσκηση και οι ασκήσεις εσωτερικής γαλήνης (διαλογισμός, τάι-τσι, γιόγκα κ.α.). Και δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο βιβλίο που τα αναφέρει αυτά. Από την αρχαιότητα τα συναντάμε σε όλες τις κλασσικές ιατρικές παραδόσεις σαν βασικά εργαλεία για την ίαση των περισσοτέρων ασθενειών (Αρχαία Ελληνική Ιατρική, Κινεζική Ιατρική, Ινδική Ιατρική κ.α.).
Κηπουρική
Ο Μάιος για τους οργανικούς κηπουρούς είναι ο μήνας της προληπτικής φυτοπροστασίας, της σποράς ετήσιων φυτών για χορτοκάλυψη και «χλωρή λίπανση» και της υπαίθριας καλλιέργειας όλων των ευαίσθητων φυτών λαχανοκομίας από τις 15 του μήνα.
Η προληπτική φυτοπροστασία εμπεριέχει και τη σπορά όλων των διαθέσιμων αυτήν την εποχή ανθολούλουδων για την προσέλκυση ζωυφίων ωφέλιμων που θα φάνε όλα αυτά που δεν θέλουμε.
Λουλούδια και αρώματα, μπορούν να δώσουν ο βασιλικός, η μολοχιά (μποράγκο), το εστραγκόν, το ηλιοτρόπιο, το χρυσάνθεμο, ο ηλίανθος, η ρίγανη, το χαμομήλι, η φατσέλια κ.α.
Για ψεκασμούς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τσουκνίδα που έχουμε ξεράνει ή την έτοιμη συσκευασμένη σε συμπύκνωμα. Μπορούμε να την ενισχύσουμε με «κρεμμυδοζούμι» και με «σκορδοζούμι» για να καταπολεμήσουμε τα περισσότερα έντομα, όπως τις αφίδες, τις μελίγκρες, τις διάφορες μύγες κ.τ.λ.
Επίσης, χρειάζεται να κάνουμε συνεχώς ψεκασμούς με πολυκόμπι για πρόληψη των μυκητιάσεων, το οποίο αυτή την εποχή μπορούμε να συλλέξουμε από παραποτάμιες περιοχές. Φυσικά, αν έχουμε και αποξηραμένο τώρα ήρθε η ώρα να το χρησιμοποιήσουμε. Ειδικά για τις τριανταφυλλιές και τα ευώνυμα χρειάζονται συνεχείς ψεκασμοί με πολυκόμπι σε συνδυασμό με τσουκνίδα, γιατί έχουν ξεκινήσει οι προσβολές από ωίδιο (μύκητας που μοιάζει με άσπρη σκόνη).
Για χλωρή λίπανση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε βίκο και τριφύλλι, αλλά να προσέξουμε να είναι η ποικιλία έρπουσα. Αν δεν είμαστε σίγουροι μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για τα λαχανικά μας.
Στις μηλιές σχηματίζουμε δακτύλιους στους κορμούς με χαρτόνι «οντουλέ»,10 εκατοστώνφάρδος, για να κάνουν φωλιά οι προνύμφες (σκουληκάκια) της καρπόκαψας (μύγα) μέσα στις πτυχές του και να μην κάνουν στα μηλαράκια. Έπειτα παίρνουμε το χαρτόνι και το καίμε.
Τα φυτά που σπέρνουμε ή φυτεύουμε υπαίθρια μετά τις 15 είναι φασολάκια, καλαμπόκι, αγγούρι, ντομάτα, μελιτζάνα, πιπεριά, κολοκυθάκι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε να αχυροκαλύπτουμε τα πάντα μέσα στον κήπο και στα καλλωπιστικά φυτά και στα βρώσιμα, γιατί οι υψηλές θερμοκρασίες που θα ξεκινήσουν από τώρα και ο ήλιος εξαντλούν τα αποθέματα οργανικής ουσίας, αλλά και τα ίδια τα φυτά. Και μην ξεχνάμε την οικονομία νερού που πετυχαίνεται όταν υπάρχει ενιαία αχυροκάλυψη, αφού εμποδίζεται η γρήγορη εξάτμιση του νερού.
Το θέμα της χρήσης ντόπιων σπόρων έχει παρουσιαστεί τελευταία έντονα και καλούμαστε να βρούμε και να τους διατηρήσουμε από όπου μπορούμε σε όσες ποσότητες μπορούμε, μαθαίνοντας τις τεχνικές διατήρησής τους από αυτούς που ξέρουν.
Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε προς την κατεύθυνση της υπευθυνότητας και της αυτάρκειας, παίρνοντας τη μοίρα μας στα χέρια μας…
Καλή δύναμη!
-του Μιχάλη Μανιαδάκη, Οργανική Κηπουρική
Σχολιάστε το άρθρο