Όλοι οι οργανισμοί ανταλλάσσουν αέρια με το περιβάλλον. Ακόμη και η μονοκυτταρική αμοιβάδα παίρνει από το περιβάλλον οξυγόνο (Ο2) και αποδίδει διοξείδιο του άνθρακα (CΟ2) με την κυτταρική μεμβράνη. Γι’ αυτή τη διαδικασία -της ανταλλαγής αερίων- οι πολυκύτταροι ανώτεροι οργανισμοί, έχουν ανάγκη ειδικού αναπνευστικού μηχανισμού.
Το ανθρώπινο σώμα προμηθεύεται Ο2 και αποβάλλει CΟ2 με την αναπνοή. Το διάφραγμα και οι θωρακικοί μύες βοηθούν στη λειτουργία της αναπνοής, με το κέντρο της να βρίσκεται στον προμήκη μυελό. Η εσωτερική ή κυτταρική αναπνοή αναφέρεται στην ανταλλαγή των αερίων (Ο2-CΟ2) ανάμεσα στο αίμα και τα κύτταρα των ιστών, παράλληλα με την θρέψη των ιστών και την αποκομιδή άχρηστων ουσιών.
Μέρη του αναπνευστικού συστήματος είναι:
α) Η μύτη (ο ρινικός βλεννογόνος θερμαίνει, υγραίνει και καθαρίζει τον αέρα που κατευθύνεται στους πνεύμονες.
β) Ο φάρυγγας και η αμυγδαλή.
γ) Ο λάρυγγας και οι φωνητικές χορδές.
δ) Η τραχεία που διχάζεται σε 2 βρόγχους, δεξιό και αριστερό, ολοκληρώνοντας το αναπνευστικό (βρογχικό) δένδρο.
Τέλος, οι πνεύμονες, κύρια όργανα του αναπνευστικού συστήματος, με τον 3λοβο δεξιό λοβό και τον 2λοβο αριστερό πνεύμονα. Ο πνεύμονας αποτελείται από εκατομμύρια κυψελίδες, κυψελιδικούς σάκους, βρογχιόλια, βρόγχους.
Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος
Οι πνεύμονες είναι τα όργανα που εμβρυολογικά έχουν κοινή καταγωγή με το στομάχι, και τον γαστρεντερικό σωλήνα, και παράγονται από το ενδόδερμα, το οποίο συντελεί στο να υπάρχει μια στενή σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο όργανα (και σε υγεία και σε ασθένεια). Έτσι, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου, οτιδήποτε μπορεί να βλάψει το ένα όργανο, βλάπτει και το άλλο. Αντίστοιχα, κάτι που μπορεί να καθαρίσει το στομάχι, έχει ευεργετική επίδραση και στους πνεύμονες και το αντίστροφο. Με τον τρόπο αυτό π.χ. ο εμετός (φυσικός ή τεχνητός) θα ανακουφίσει, όχι μόνο από τη συσσώρευση τοξινών στο στομάχι, αλλά ακόμη και από την υπερβολική παρουσία βλέννας στους πνεύμονες, και όλη την αναπνευστική οδό. Υπάρχει δηλαδή μια άμεση ανακούφιση αναπνευστικών προβλημάτων, όπως η βρογχίτιδα, το άσθμα, ο βήχας κ.α.
Για την εφαρμογή αυτής της τεχνικής του τεχνητού εμετού χρησιμοποιείται χλιαρό αλατόνερο ή αφέψημα βοτάνων: Λομπέλιας, Γλυκόριζας, Φασκόμηλου ή άλλων καταλλήλων βοτάνων, με ή χωρίς λίγη ποσότητα γάλακτος, με τις οδηγίες και τη βοήθεια ειδικού βοτανολόγου της AYURVEDA. (Απόσπασμα από το βιβλίο AYURVEDA του Α. Τσουρουκτσόγλου)
Οι πνεύμονες, κατά την Κ.Ι. (παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική), είναι το πιο YANG από τα 5 YIN (Zang) όργανα. Η ιδιότητά τους αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι βρίσκονται στην κορυφή του κορμιού και έρχονται σε επαφή με τον αέρα, και σε απευθείας επαφή με όποιο στοιχείο του εξωτερικού περιβάλλοντος π.χ. κρύο, υγρασία και ιοί. Εποχή του πνεύμονα, κατά την Κινέζικη Ιατρική, είναι το Φθινόπωρο. Άλλο συγγενές όργανο είναι το παχύ έντερο. Αυτή την περίοδο ο αναπνευστικός σωλήνας προσβάλλεται από αερογενείς λοιμώξεις, όπως οι ιοί (περίπου 80) του κοινού κρυολογήματος.
Το κρυολόγημα μπορεί να μεταδίδεται και στις παραρινικές κοιλότητες (ιγμορίτιδα). Το πύο που σχηματίζεται μέσα στα ιγμόρεια δύσκολα παροχετεύεται, γιατί το άνοιγμά τους στη ρινική κοιλότητα δεν είναι στο κατώτερο μέρος του, όπως ήταν πριν ο άνθρωπος αποκτήσει τη συνήθεια να περπατά όρθιος.
1. Ερεθισμένος λαιμός, βήχας, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα
Στη λαρυγγίτιδα υπάρχει βραχνάδα που μπορεί να οφείλεται και στο κάπνισμα. Οι κυριότερες παθήσεις των πνευμόνων είναι: άσθμα, χρόνια βρογχίτιδα (ΧΑΠ), εμφύσημα, πνευμονία, φυματίωση, καρκίνος. Από τις αναπνευστικές παθολογίες, προς το παρόν θα περιοριστούμε στις πιο συνηθισμένες, που αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με τη χρήση βοτάνων, από το φαρμακείο της «παραδοσιακής βοτανοθεραπευτικής».
Έτσι, για το κρυολόγημα και το στομάχι που θεωρείται η νόσος της εποχής συνιστώνται:
• Βρασμένο λεμόνι με μέλι και λίγο σκόρδο (μπορούμε να προσθέσουμε λάδι μαύρου σησαμιού ή τζίντζερ – θερμαντικό).
• Επίσης, αλατόνερο – θαλασσόνερο (physiomer) στη μύτη, που εμποδίζει την ανάπτυξη των ιών, αλλά και γαργάρα με φασκόμηλο που ανακουφίζει το λαιμό και είναι καλό αντισηπτικό.
• Ακόμη, το φασκόμηλο αλλά και ο σαμπούκος (κουφοξυλιά) βοηθούν στην υποχώρηση του κρυολογήματος (εκχύλισμα φύλλων 20-25γρ. σε1 λίτρονερό).
• Πίνουμε 1-2 φλιτζάνια τσαγιού την ημέρα.
• Στη διατροφή, η κοτόσουπα (όχι το κρέας) με καγιέν (κόκκινο καυτερό πιπέρι), απελευθερώνει τη «μπουκωμένη» μύτη.
• Οι βιταμίνες C, E και ο Zn (ψευδάργυρος), είναι ιδανικά για λοιμώξεις, όπως επίσης και οι κάψουλες μουρουνέλαιου.
• Τα αιθέρια έλαια πεύκου, ευκαλύπτου και το οριγανέλαιο, βοηθούν στην αποδρομή του κρυολογήματος, ανακουφίζοντας συγχρόνως από τα συμπτώματα.
• Η κλινική φυτοθεραπεία προτείνει και Ανοσολογική διέγερση, (ενδυνάμωση και ενίσχυση του Ανοσοποιητικού Συστήματος με Echinacea (εχινάκεα), πρόπολη, και Ribes nigrum (φραγκοστάφυλλο).
• Η Βιοχημική Ομοιοπαθητική προτείνει άλατα: φωσφορικό σίδηρο και χλωριούχο κάλιο.
2) Βρογχίτιδα
Λοιμώξεις του βρογχικού δένδρου, φλεγμονώδεις με βήχα και απόχρεμψη (βλέννα). Μπορεί να είναι και επακόλουθο γρίπης. Η θεραπεία θα περιλαμβάνει ένα αντιφλεγμονώδες και ένα αντιλοιμώδες. Η γενικότερη και ειδικότερη παροχέτευση του οργανισμού (Drainage) είναι απαραίτητη (απόχρεμψη).
• Φυτά με αιθέρια έλαια (αντιφλεγμονώδη και αντιλοιμώδη) για το ανώτερο αναπνευστικό, Origanum v. (Ρίγανη), Citrus Lem. (Λεμόνια), Salvia off (Φασκόμηλο). Επίσης, για απαλλαγή μικροβίων Calentula off (Καλέντουλα).
• Για το κατώτερο αναπνευστικό Eucalyptus (Ευκάλυπτος), Thymus v. (Θυμάρι), και ακόμη Marrubium r. (Μαρούβιο).
• Σε περίπτωση βήχα συνιστώνται α) για ξηρό βήχα Drosera (Δροσέρα), β) για παραγωγικό β. Thymus v. Θυμάρι.
• Αλλά και η χρήση εκχυλισμάτων, μητρικών βαμμάτων (τ.μ.). που περιέχουν Althaea (Μολόχα), Inula h. (Ινούλα) αποσυμφορητικό για εμφύσημα και Salvia off (Φασκόμηλο), για εκκρίσεις υποκίτρινες, είναι βοηθητικά στην θεραπευτική αγωγή.
• Για τον βήχα η Λαϊκή Ιατρική συνιστά νερό και μέλι ή γλυκερίνη.
• Η Κινεζική παραδοσιακή Ιατρική, τζίντζερ, κανέλλα, γαρύφαλλο, από 5γρ. (αφέψημα).
Γενικά για τα προβλήματα του αναπνευστικού τα κυριότερα βότανα είναι:
α) Αντισηπτικά και αντιβιοτικά: το σκόρδο (Allium Sativum).
β) Αποχρεμπτικά: Η Iνούλα (Inula helenicum), Thymus v. (Θυμάρι).
γ) Μαλακτικά: Η Αλθαία (Althaea officinales).
δ) Σπασμολυτικό: Το Αγριομάραθο (Ammni vishaga) και βρογχοδιασταλτικό το Βήχιο (Tussilago farfara). Η χρήση του Tussilago ελέγχεται τελευταία, παρά την μακρόχρονη παραδοσιακή του χρήση.
• Συνιστάται επίσης έγχυμα από 3 βότανα π.χ. Αλθαία, Θυμάρι, Ινούλα, 1 κουταλιά της σούπας σε 1 ποτήρι βραστό νερό.
• Για λαρυγγίτιδα έγχυμα από 1 κουταλιά της σούπας Αλθαία, Χαμομήλι, Τίλιο, σε 1 ποτήρι ζεστό νερό.
* Καμία οδηγία παραδοσιακής χρήσης βοτάνων, δεν υποκαθιστά την ιατρική αγωγή. * Ενημερώνεσθε για τις πιθανές παρενέργειες των βοτάνων, από ειδικό βοτανολόγο σύμβουλο. * Να ενημερώνεται ο θεράπων ιατρός.
-Νικόλαος Σαμαρίδης, Βοτανολόγος Α.Π.Θ, nsamaridis@in.gr, 6944 899 999
Σχολιάστε το άρθρο